çocukken toprak ve duvar yemek

kalsiyum eksikliği çeken bir çocuğun bilinçsiz bir şekilde kireçli duvarı kemirmesi ve avuç avuç saksı toprağı yemesi işidir. bu durumla karşılaşınca, çocuğu kucaklayıp, doktara götürmek farzdır.

(bkz: bebekken kulübe yemek)
(bkz: ergenlikte gökdelen yemek)
(bkz: tövbe tövbe)

bunu yapan çocukların demir eksikliği vardır, nitekim kansızdırlar. ilaç takviyesi gerekmektedir. duvar veya toprak ta yiyebilirler.

tuğla arası çimento, üzerine hafif nemli humuslu toprak.

halam küçükken avuç avuç toprak yediğini anlatırdı*.

(bkz: pika)

kalsiyum eksikligi ile iliskilidir ayriyeten gebe bayanlardada ayni poroplem görükür.

bunların pastel boya, peçete yiyen versiyonlarıda vardırki hepsi aynı kapıya çıkar sonuçta.kansızlık vitaminsizlik demir eksikliği vs. vs..

annelerin zekasını kullanarak rahatlıkla engellediği harekettir. bir örnek vermek gerekirse*;
küçükken toprak yediğim yere my mother'ın acı biber sürmesi.

kalsiyum eksikliğinden kaynaklandığı söylenen hadise.laikn çok keyif verir insana kendimden bilirim.küçükken annemden gizli elime bir avuç toprak alıp ağzıma atardım.o toprak tadından yenmezdi kardeşim.amma ve lakin annem illa ki farkederdi çünkü suratım sçamur içinde kalıyordu her defasında.sonrası malum (bkz: toprak yiyen çocuğun ağzına acı biber sürmek)

Bugünün böbrek taşı hastaları zamanın iyi toprak yiyicileridir.

evcilik oyununun vazgeçilmez yemek yeme atraksiyonudur. genellikle erkek çocuklar yer. kız çocuklar da nasıl olmuş beğendin mi diye sorar.

çocuklukta değil ama şu yaşımda meydana gelen, yedikçe zevk aldığım hastalık mı alışkanlık mı adını koyamadığım şeydir.

(bkz: demir eksikliği)

büyüyüp adam olamayıp bok yemekten iyi olan durum.

(bkz: anemi belirtileri)

kuzenim de duvar kağıdı yerdi. bereket bıraktı da bütün sülale rahat bir nefes aldık.
duvar kağıdının yanında peçete de yerdi. Hala anlam veremediğim olaydır acaba nedir onları bu kadar lezzetli kılan.
Çünkü toprak yemek doğaldır aslında vücutlarında demir eksikliği bulunanlar iç güdüsel olarak toprak yerler, böyle okumuştum bir yerde. peçete ne ya, duvar kağıdı ne insan değil bizimki başka bir şey.

G.g. Marquez 'in, Yüzyıllık Yalnızlık kitabında bir bölümde nlattığı, eve elinde bir torba kemikle getirilen öksüz kızın beslenme şeklidir.

akdeniz anemisi belirtileri olabilir. bu hastalık; çocukta d vitamini eksikliğinde ve kan yetersizliğinde ortaya çıkar. bireyde toprak, kağıt, peçete, kumaş parçaları yeme isteği uyandırır. çocuk her ne kadar yemek istemese de, tıpkı bir insan nasıl su ihtiyacı hissederse, o çocuk da o ihtiyacı hisseder.
misal ben 8-9 yaşımdayken bu hastalığa yakalanmıştım ve aklınıza gelebilecek her şeyi yerdim. peçete, gazete kağıdı, takvim kağıdı, kıyafetlerimin yakaları, babamın içtiği sigaranın külleri, toprak bunlardan sadece birkaçı. hatta o kadar abartmıştım ki işi; bir gece yatarken canım kumaş çekti ve ben yattığım yerden altımdaki çarşafı yiyordum. kıyafetlerim genel olarak dilenci kıyafeti gibi yırtık pırtıktı, ders kitaplarımın kenarları fare yemiş gibi parça parçaydı. yemeden duramıyordum ama yiyince de başım çok ağrırdı. işte bu yüzden, eğer bir yakınınız varsa bu şekilde davranan, bir doktora görünmesini tavsiye etmelisiniz.

sizin ne biçim çocukluğunuz olmuş mk ben hiç böyle birşey yapmadım.

Bir arkadaş evini yemişti çadırda yaşıyorlar şu an.

peçete ve kalem ucu yemek değildir.

Sigarayı izmariti, sünger vs.

Demir eksikliği belirtisi.

şöyledir.

görsel

hadi toprağı anlarım da...

duvar yemek ne amk.