yaşamı ertelemek

Beni her ölüm etkiler...
Tanımasam bile üzülürüm yitirilmiş ümitlere...
Hiç gerçekleşemeyecek ideallere...
Yaşanmamış sevgilere üzülürüm...
Bu yüzden korkarım yaşamı ertelemekten...
Ne yapılması, ne söylenmesi gerekiyorsa
söylenmeli, yapılmalı...
Seviyorsanız, sevdiğinizi bugün söyleyin,
sevdanızı bugün yaşayın...
işinizde yapılacak ne varsa bir an önce yapın...
Yarın çok geç olabilir...
Bir anda bitebilir her şey...
Yaşamak için acele edin bence...
Kısa yaşanmışlıklar, yaşanmamışlıklardan daha iyidir...
Geriye dönüp baktığınızda "KEŞKE" ler çoğunlukta olmasın...
Uzun vadeli hedefler için bile bugünden harekete geçmeli...
Yarınlar çok uzakta olabilir...
Daha okulda başlamıyor muyuz ertelemeye yaşamı...
ilk hedef kolej, sonra üniversite...
Hep yarına yatırım...
Bugünü sonra yaşamamacasına...
işe gireyim sonra...
Evleneyim sonra...
Çocuklar büyüsün sonra...
Emekli olayım
sonra...
Sonra...
Sonra...
Sonra...

Bir sürecin başında, ortasında yaşam her an sona erebilir...
Sonrası olmayabilir...
Fedakarlıklar güzel ama unutmayalım "herkes kendi hayatını yaşar"...
insanlar yaşadıkça yaşlandığını düşünür...
Aslında insanlar yaşamadıkça yaşlanır...

Tayfun Taliboğlu