unsubstantial blues

arşivde yer almayı hak eden bir şarkı nadir çıkar genelde eurovision yarışmasından. fakat bu şarkı buna layık cidden. ayrıca magdi ablamızın buğulu sesine de kurban derim. yarı final tırmalamasında söylerken zorlanmasına rağmen kalbimi fethetti direkt.* bu yılki en iyi eurovision şarkısıydı gerçekten. dinleyiniz. dinletiniz.

eurovision'a degmeyecek kadar guzel sarki. valla yarismaya katilarak kirlendi gibi oldu sarki.

eurovision şarkı yarışması tarihinde bambaşka bir yerdedir bu şarkı. eurovision'a fazladır bir kere. yıllar geçse de eskimeyen, dinlemekten bıktırmayan, insanın içinde bir şeylere dokunan şahane bir eser. magdi ruzsa'nın sesi inanılmaz güçlü. sahneleri de çok cooldu bence, şimdi oy peşinde maymuna dönenlere baktıkça, tekrar tekrar izliyorum.

velhasıl eurovision'da böyle şarkıların artmasını ummaktayım. şimdi söz sizde meltem yazgan.