türkiye de ırkçılık sorununun olmaması

nihal atsız da zaten şaka yapmıştı. yok öyle bir sorun, valla lan. ordu belediyesi fındık için çalışmaya gelen kürtleri almıyormuş şehre, ırkçılık mı yok ya, onlar temiz saf taşra insanları şehri görüp ruhları kirlenmesin diye. hrant dink'te zaten ogün samast onu çok sıkı kucakladığından nefessiz kaldı da yığıldı. di mi lan?

ispatlamak için bile ırkçı referanslarda bulunulan durumdur.

"bu ülkeyi kim kurdu, tabi ki biz türkler" denilerek ırkçılığın daniskası yapılmaktadır. bunu açıklamaya gerek duymak bile abestir, zira bunun ırkçılık olmadığını söyleyen adam ya hiç düşünmüyordur ya da yaptığının ne olduğunun gayet farkındadır.

"hepimiz ermeniyiz" lâfının anlamını içinde geçen ermeni ifadesine bakarak doğrudan kötü bir şeymiş gibi kodlayan adam "ermeni piçi" söyleminin formel eğitim ve aile içi terbiyece zaten somutlaştırılmış hâlidir. "erzurum'un düşmandan kurtuluşu" törenlerinde ermeni olmak istemeyen cahilliği ile meşrulaştırılan adamın okumuşu olmak durumudur "hepimiz ermeniyiz" lâfına takan zihniyet.

"hepimiz ermeniyiz" lâfı ermeniliğin piçlik olması olarak algılanan bir topluma tokat gibi bir cevaptır ve bu cevabı da yine bu toplumda yaşayan ve çoğunluğu türk olan, ama ırkçı olmayan insanlar vermiştir.

"sünnetsiz çıkan pkk militanları" demagojisiyle pkk konusunda bile pas atılan ermenilerin yüzleşmek durumunda kaldığı ırkçılığı anlatmaya çabalamak bile abesle iştigaldir. hrant dink'in eşi rakel dink'in yaşadığı büyük acıya rağmen bütün türkiyelileri kucaklayan konuşmasını gözyaşları içinde dinlerken agos'un önünde, bir ermeni yazarın agos'u belirten bir tabelâ bile koymaktan imtina etmesidir ermenilerin bu topraklarda yıllardır yaşadıklarını anlamaya iten insanı.

kürtlerin 10 sene önceye kadar olmadığı bir ülkede yaşarken biz, bunu "bu kürtler de sonradan türedi" şeklinde yorumlayan insan sûretinin içinde bulunduğu karanlıktır türkiye'de ırkçılık.

"şehirleri işgal ettiler" denen insanların "bu ülke hepimizin ama batıya göçmeyin lan allahsızlar" söylemini yıllardır hücrelerinin en derininde duyumsamalarıdır bu topraklarda ırkçılık. köyleri yakılanları, zorla göç ettirilen binleri saymıyorum bile.

bir türk olarak bunları görüp karşı durmaktır bu topraklarda ırkçılığın olmaması*, yoksa "asıl biz eziliyoruz len allahsızlar" demek değil.

Bir realite. Türkiye'deki insanlar anlayamadığım bir şekilde insancıl. Suriyelilere sistematik bir ırkçılık girişiminde bulunulmuyor, yabancı evlilikler ise normal karşılanıyor.
Kürd sorunu da pek yok aslında. Bir kürd ülkedeki en üst konuma bile gelebiliyor. Örnek olarak Özal mesela.
3-5 istisna olay haricinde Türkiye'de ırkçılık var demenin yanlış bir şey olduğunu düşünüyorum.

türkiye'de ırkçılığın sorun olarak görülmemesi durumudur.

ermeni dölü, lan kürt gibi güzide küfürlere sahip yurdum insanının kesinlikle farkında olmadığı özelliğinin dile getirilmiş halidir. ırkçılık yaptığını farkında olan insan zaten yapmaz bunu.

ha durun o zaman, türkiye'de ırkçılık varmış. evvela ırkçılığın tanımı neymiş ona bakalım. eğitim sisteminin osmanlı'yı* ve türklüğü yüceltmesiymiş ırkçılık. lan ne faşist devletiz. türk'ü itin götüne sokacaksın, ondan sonra bak bakalım nasıl güllük gülistanlık oluyor ülke. kaka devlet.

türkiye'de ırkçılık yoktur. çünkü islamiyet vardır:

"bu ülkenin bütün ırklarını tek ırk, tek kalp, tek insan haline getiren islamiyet olmuş. biyolojik değil, moral bir vahdet. yani vahdetlerin en büyüğü, en mukkaddesi. aynı şeylere inanmak. aynı şeyleri sevmek, aynı şeyler için ölmek ve yaşamak. lazı, kürdü,arnavudu düğüne koşar gibi ölüme koşturan bir inanç bu."

(cemil meriç, jurnal 2, islamiyet, sosyalizm, faşizm)

türkiye de insanlar eşittir, ama bazı insanlar daha da eşittir. o insanlar kim midir?
türklerdir.

bu ülkenin en çok satan (okunan? hayır) gazetelerinden olan hürriyet'i alın elinize, önce ellerinize bir eldiven geçirin mümkünse, ardından da logosunun yani hürriyet yazısının solundaki, sloganı okuyun;

"türkiye türklerindir!"

sonra susun! bu ülkede bu gazete(!) defalarca türkiye'yi bölünmüş bir şekilde sayfasında resmetmiştir. ayrıca 10 yıllardır kullandığı slogan ırkçı bir slogandır.

elimizde bulunan verileri birleştirelim;

türkler; türk'ün türk'ten başka dostu yoktur; ırkçının ırkçıdan başka dostu yoktur.
bu ülkede en çok talep edilen gazetelerden biri; türkiye türklerindir.
yüzde 47 ile gelmiş iktidar; ya sev ya terk et.

vesairesi sepetin içindedir.

kanaatimce var olan sorundur. farklı ırklar vardır ve bu ırklar üzerine türküm diye geçinip baskı yapan kitle vardır. beyler bayanlar baştan kaybediyorsunuz insanları ırklarına göre sınıflandırmakla. hepimiz kırmızı, mavi nüfus cüzdanlarımızla eşitiz.

kürtler sorun değildir kürtçüler sorundur.
ırklar sorun değildir ırkıçılık ve ırkçılık yapanlar sorundur.

daha fazla söze gerek yok...

bir çocuk yalanıdır. çocukken bize inandırılan şeydir.

bu ülke yunanlılardan, ermenilerden nefret etmiyor mu?

pek çok insan alevileri sevmiyor mu?

bu yüzden de bu görüşler doğrultusunda pek çok şey yapılmadı mı?

olay bitmiştir.

turkiye de irkcilik sorunu hafiften vardir. batili ulkelerdeki irkcilik akimlariyla bir tutulamazlar.

soyle desek daha dogru: bati ile mukayese edildiginde turkiye de irkcilik sorunu yoktur.

"türkiye cumhuriyetine vatandaşlık bağı olan herkes türktür" gibi vatandaşlığı etniyle ifade eden bir 12 eylül eserini referans göstererek ispatlanmaya çalışılan durumdur.*

doğru iddiadır. ancak problem şudur ki ırkçılık kötü değildir.*

doğruluğu şüphe getirmez gerçektir; sonuçta hepimiz ermeniyiz tuğçe kazaz kızımızı da takdir etmiştik komşi memlekete gönlünü kaptırdı diye nerelisin hemşerim ne demek dilimize nerden gelmiş bilemiyorum inanın!
ayrıca ironiden anlamayan nesle aşina değiliz tabii!

ırkçılık hükümetlerin halklara yaptıkları en büyük adiliktir; askeri ve politik çıkarları gereği birbirine çok benzeyen kardeş kültürleri düşman ederler. yunanla türk, israilliyle filistinli aynı kültürlerin çocuklarıdırlar aleviyle sünni aynı allaha inanırlar ama büyüklerin çıkarlarına yaramaz kardeşlik, barış o yüzden ümmetcilik, milliyetcilik akımlarıyla zehirlerler kitleleri oysa özele indiğinde kışkırtmalar olmazsa halklar kardeşce yaşayabilir bunu yunanistan'da bulunup gözlemlemiş biriyim ancak çok daha özele inildiğinde kalıplaşmış fikirler yüzünden korkarız öteki'yle çok da bütünleşmeye.

osmanlı devletinden günümüze kalan en değerli miraslardan birisidir. şöyleki; bir çok medeniyeti içinde bulunduran 600-700 yıllık bir devletten bahsediyoruz. ermenisi, türkü, kürdü, rumu vs vs. o kadar yıldır iç içe yaşamış ve beraber savaşlara girmiş insanların torunlarıyız biz. aynı topraklar içinde ekmeğini kazanmış, yeri gelirse bu ekmeği bir ermeniyle bölüşmüş türk'ün torunuyuz. 600 yıllık bir mirasın 60 yıl içinde bozulmasını bekleyemeyiz değil mi ? hep böyle devam etmesi dileğimle.