sözlük yazarlarının itirafları

çevremdeki hemen herkes dertli, benim derdim yok çok şükür. allah elem, keder vermesin.

Etrafımda ne ara bu kadar çok gerizekalı birikti hiçbir fikrim yok. Bir şeyleri yorulmadan anlatabildiğim insan sayısı üç. Şebeke sularındaki florür oranını çok merak ediyorum.

konuşmayı beceremiyorum.

bugün itibariyle işsiz kaldım. pişman değilim. keşke daha fazla laf söyleseydim diye içim gidiyor. arayıp küfür edip edip kapatmak istiyorum.
parayla saygı ve mevki kazananları oldum olası küçük görmüşümdür. böylelerinin elinden parasını aldığınızda geriye bir çöplük kalıyor.

4 gün önce 1,5 yaşındaki oğlum 40 derece ateşle hastaneye kaldırıldı. ve dört gündür de hastanede tedavi görüyor. 5 dk uyku yüzü görmeden başında bekledim. bugün sabah müdürüm aradı ne zaman geleceksin maaşlar kim yatıracak diye. ben de bordronun ve banka evraklarının hazır olduğunu sadece mail atılacağını söyledim. çocuğumu bırakacak maalesef kimse yoktu o anda.

yarım saat sonra kıroların kralı patronum aradı. bağıra bağıra gel yatır diye götünü parçalıyor. ilk müsait kişiyi hastaneye dikip gittim. maaşları yatırdım. sonra da patronun karşısına geçip sizin gibi birine para kazandırmaya devam etmeyeceğim dedim. kendisinin cebindeki parayı çıkardığında geriye kalanın sıfır olduğunu da ilettim. zerre kadar insanlık kalmamış gerçekten.

pişman değilim.

Hayat bir yol istesek de istemesek de yürüyoruz umarım o yolun sonunda güzel şeyler beni bekliyordur.inançsız bir insan olsam hayattan soğurdum ama inandığım için şükrederek yoluma devam ediyorum.Sağlıklıyım ve işim var.Umudumu asla yitirmeyeceğim.Tüm kötülere ve kötülüklere rağmen.

Cok karamsarim ve her zaman felaket senaryolariyla hayatima devam ederim. Her ne kadar bazen duvarlarim devrilsede yeniden orebilecegimi ogrendim.

Evet hicbir zaman hayatimi degistirmek icin cok buyuk kararlar vermedim, evet suan bir cok sikayet ettigim seyden ben sorumluyum, evet canim hicbir sey yapmak istemedigi icin vazgectim bir cok seyden.

Bazen de cok isteyipte yapamadiklarim, ne kadar cirpinirsam cirpinayim elimden kayip giden seyler oldu. Goruyorum ki ne kadar zorlansakta bir cok sey yoluna giriyor. Vazgecmedim, vazgecmeyecegim.

Belki daha cok zorlanacagim cikacagim yolda, belki de daha cok pisman olacagim ama yolun sonundaki isigi hala goruyorum.

Surekli direnmekten yoruldugum uc sey var hayatimda cozumunu bulamadigim; kronik mutsuzlugum, kronik yalnizligim ve kronik agrilarim.

arkadaşım araba kullanırken köpek ezdi.
edit: ne eksiliyosunuz amk ben mi ezdim sanki qüpeei.

Kaç yaşına geldim hala, babam eve elinde poşetlerle gelince heyecanlanıyorum. Ama zinhar belli etmiyorum.

düzensiz hayatımdan çok sıkıldım.

bugün yirmili yaşlarda iki gaysaray formalı gençleri haşat edene kadar dövdük oradan kaçtık.

Çok üzülüyorum bu kadar net.

kafka'nın yabancılaşması üzerimde.
benim olan benim değilmiş hissiyatı üzerime lanet gibi çoktu. Aidiyet duygusunu alamıyorum artık. Hani dönüşüm kitabında samsa böcek olup dış dünya ile verdiği amansız varoluş sancısı var ya ama böcek olduğunu kabullenişi bende o hissiyat bile yok.
Galiba kafka'nın yabancılaşmasını aşmış durumdayım. iyi değilim bu aralar ama bu kötü gidişimde bana ait değil gibi.
neyse sosyal hayatıma dönüp rol kesmeye devam edeyim.

itiraf ediyorum her gece uyumamak için savaşıyorum kendimle. kendimle biraz daha vakit geçireyim ki bugün böyle berbat geçmesin bu bazen boş boş telefonla uğraşmak bazen duvarlarla konuşmak herneyse sadece kendimle kalayım. sabah olmasın istiyorum. sabah oluncada hep ağlayarak uyanıyorum. istemiyorum güne başlamayı. zaten beni mutlu eden hiçbirşey yok. hergün aynı şeyleri yapmaktan sıkıldım. yapmam gereken şeyleri yapamamaktan hayatı kendi istediğim gibi değilde hayatın bana sunduğu şekilde yaşamaktan sıkıldım. her gün sırf bu hiyerarşik düzen yüzünden yolda görsem selam bile vermeyeceğim insanlara yapmacık saygılar göstermekten sıkıldım. saçma sapan bir hayal yüzünden bu halde olmaktan sıkıldım. ki bu benim hayalim değildi. toplumun bana biçtiği rolü oynamaktan sıkıldım. yapamıyorum artık. her gece kendi kendime düşünüyorum. her gece iki saat hayatı sorgulamak istemiyorum artık. şu güzel yaşlarımı hiç istemediğim bir mesleğin savaşını vererek geçiriyorum.geçiremiyorum da meslek bana geçiriyor. itiraf edeyim mi? beni bu duruma getiren herkese avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum. ve herkesden nefret ediyorum kendimdende.

Gun gectikce hissizlesiyorum eskiden kahkahalar atarak gülecegim seylere su siralar gülümsemiyorum bile hissedebildigim tek sey icimdeki ates topunun sonmek bilmeden yanmaya devam etmesi ve gün icinde bu atesi sürekli olarak korukleyen birisi var kendisi bunun farkinda olmasa bile istemeden yaptigi her harekette bu ates biraz daha yukseliyor korktugum sey ise yakinda bu atesin giderek yangina donuserek beni kül etmesi.

itiraf yazmaya bile üşeniyorum.

değerli olan zamanlarımı çok b*ktan işlere harcıyorum. yazık ediyorum güzelim zamanlara...

Mutluluktan uyuyamadigim gecelerin kiymetini bilmedigim zamanlar, simdi dusunmemek icin bir an once uyumak istedigim zamanlar. Ben artik cok mutlu uyumak istiyorum.

Mutluyum..

Çünkü artık hepinizden gerçekten nefret ediyorum. Saçının tek teli için canımızı, ömrümüzü vereceğimiz kişilerin sikinde bile değiliz.
Üstelik ne olursa olsun ben bu kadar Göt kalkıklığına gelemiyorum. Kim olsa siktiri çekerim.
Güzel bir eğlencelik oldum senin için şimdi siktir git.
Herkesten nefret ediyorum ama en çok da senden.
Hepiniz ölün.

Edit: senin bem o olmayan vicdanını ve sahte insanlığını sikiyim yazmayı unutmuşum.

Başka birini bulsam bile o yine de aklımdan çıkmayacak.

83 lüyüm.

Sinirli olunca biz ;

--spoiler--

O ona onu dedi, bu buna bunu dedi, öteki öbürüyle şurada görülmüş, diğeri onla yemeğe çıkmış, biri birinin evinden çıkmış, aramış, mesaj atmış, fotoğrafını likelamış, haftasonu bir şeyler yapmış, hafta içi telefonunu açmamış...
Sizinle mi uğraşçam ben YETER YA YiYiN BiRBiRiNiZi.
-spoiler--

amk herkeste bi piç olma, womanizer olma, cool adam olma hevesi var. böyle bol bol sikişen etrafı karı kız dolu, ortamların aranan adamlarına özenmeler bi gereksiz alfalık bi tripler.

emanet duruyor, taşak malzemesi oluyorsunuz halbuki asıl kazanan sizsiniz, sıradan adamlar farkında değilsiniz.

oğlum bu iş doğuştan gelir. yetenek işidir, zeka işidir aynı zamanda çelik gibi vicdan ve dirayet ister.

sen her ortamda kral olacaksın, alfa olacaksın, kadınlar peşine düşecek, bir otobüs kadın sikeceksin, yeri geldi mi adam harcayacaksın, eğlendiren güldüren, problem çözen, efsane adam olacaksın, bu övgü ve ilgi bağımlılığının en ileri halidir. hastalıktır lan. manidir bi çeşit. özenilecek bişi değil.

Hepsi balondur o hislerin, haz ile mutluluğu karıştıran adamlardır onlar, saman alevi gibidir duyguları.

günün sonunda o dünya sırtına yüklenir, o övgüler, ilgiler uçar gider sen enkaza dönersin.

sandığınız gibi değil o hayatların iç yüzü. yalnız ve zavallı adamlardır. sevgisiz büyümüş, kaybedenlerdir onlar.

Ve hayat boyu kalabalıklar içinde yapayalnız kalmaya mahkumdurlar.

Yine de dikkatli yapılması gereken itiraflardır. Ne olur ne olmaz.

bu aralar çok fazla entry girilen başlıklardan biri. herkes depresyonda mı?

Hayatımda ilk defa bir hocama çok değer veriyorum ve gereksiz bir hatam yüzünden onu kaybedebilirim her an ve çok korkuyorum.