sosyal fobi

Depresyon gibi ergen hastaligidir. Aglamayin ergenler, iki insanla kontak kurun.

Bende de kabak gibi ortada olan fobidir. Durmadan sıkıştırıyor, kurtulamıyorum.

Başarı katilidir. Her alanda potansiyelinizden daha altta gözükürsünüz. Topluluk önünde konuşmak işkence haline gelir.

Bende de biraz var. Çok yakın arkadaşım veya ailem dışındaki insanlarla telefonda konuşurken rahatsız oluyorum. Normal hayatta da girişken biri olmasam da göz göre göre hakkımı yedirtmem.

Kısa süreli çaresi alkoldür. Antidepresanın da işe yarayacağı söyleniyor.

görsel

T: hiçbir zaman tam anlamıyla yenebileceğime inanmadığım illet.

Yapamıyorum, olmuyor, başaramıyorum. insanların beni izlediklerini düşünmekten, yüzlerine bakamamaktan, insanlar güldüğünde sanki bana gülüyorlarmış diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. Sevdiğim kızla konuşamamaktan, karşı cinsten utanmaktan, kendimi normal gibi biri davranmaya itsem bile apaçık yapmacık tavırlar sergilediğimin belli olmasından hoşlanmıyorum.

Her konuştuğum insanın bir zaman sonra benden uzaklaşmasından, bana düşman olmalarından nefret ediyorum.

insanların benim fiziksel özelliklerimle dalga geçtiğini sanmaktan vazgeçemiyorum kendimi sevemiyorum.

Her seferinde "sakin ol hiçbir şey olmayacak arabandan ineceksin ve yavaşca evine doğru yürüyeceksin." vs. diye kendimi kandırmaktan ama her seferinde içimde çok kötü bir heyecan olmasından bunalıyorum.

Her yeni bir ortama girdiğimde, her yeni bir şehre gittiğimde ruh gibi sessiz sessiz takılmaktan kendimi vazgeçiremiyorum.

Artık insan olmak istiyorum sadece bir gün bile olsa sadece insan gibi davranmak, kendimi güzelce ifade etmek, özgüvenli olmak istiyorum.

Çok mu şey istiyorum?

Olur öyle. Kalkın abdest alın, 2 rekat namaz kilin. Deyin allahim bana akil fikir ihsan eyle. Oyle oyle duzelirsiniz.

açık oylanınca çok utanıyorum.

Gerizekalı fenomenleri, boş konuşanlari, kro insanları düşünün. Hiçbir şeyden cekinmiyorlar,kimseyi umursamiyolar, ozguvenliler, cesaretliler.
Onlar yapıyorsa ve kimseden cekinmiyorsa sizde yapabilirsiniz.

Geçti sanarken olmadık yerde olmadık zamanda hortlayıveren kaygı bozukluğu.
Bir yaştan sonra hiç çekilmiyor.

Az önce marketten ayran aldım 9.75 tuttu (9.75 ayran mı olur allah aşkına) herneyse poşette istedim malumunuz poşet 25 kuruş. etti 10 tl (1 ayran aldım!). Poşete ayranı koydum ve kasiyere şu utanç verici sözleri söyledim: "25 kuruş geri vermedin." O kadar kendimden emin o kadar asil söyledim ki kadın bana 25 kuruş verecek diye beklerken şu sözler ağzından çıktı: "poşet verdim yha?!?"

O kadar sert o kadar donuk söyledi ki ayaklarım boşaldı adeta. hafif gelen titremeyle ağzımdan tekrardan şu utanç verici sözler çıktı "ığğğ şey doğru evet kusura bakma..." birde o anda kolumu uzattım (hani pardon derken nezaketen el işareti yaparsınız ya onu işte)

Kasiyer kız yüzüme bile bakmadı arka sıramdaki kızın ürünleriyle ilgilendi. Ben de o utanç ile boynum bükük marketten çıkıp evime kamyon çarpmış gibi seke seke sallana sallana yürüyerek döndüm.

Şu an evdeyim o ayrandan da bir bardak içtim. Artık belleğimde bu anı her zaman çok kötü bir şekilde kalacak. Geceye kadar bunu düşüneceğim. yatağımda da düşüneceğim aklıma geldiği her yerde yüzüm asılacak karizmamın çizildiğini düşüneceğim.

Halbuki kendimden çok emindim. bu sefer çok rahat olacağım demiştim kendime nitekim öyle de oldu ta ki bu diyaloğa kadar.

Sosyal fobi senin allah belanı versin!

insanlarla tanışma cesareti gösterilince o kafada çok büyütülen kişilerin bile ezilip büzüldüğü, sesinin titrek olduğu fark edildiği zaman güldüren kaygı bozukluğu. Tez zamanda herkesin bu cehennemden kurtulmaları için adımlar atmasını dilerim yoksa bir bok düzeltemezsiniz.

insanı süründüren nalet hastalık.

Keşke sosyal fobim olsa
Insan nefreti var kimseye tahammülüm yok biri konuştuğu an ingiliz anahtarını suratına çaat diye indirip beynini dağıtasım geliyor.

Herkeste öyle midir bilmem ama bende Manita yapınca geçen hastalık. Manitadan ayrıldıktan 1 ay sonra falan hemen başlar alıştım artık aq.

tedavi olunmazsa hayatı zindan eder. hayatınızın en güzel dönemleri asosyal ve rezil olma korkusuyla kayıp gider.

Toplu tasimada cok vakit geciren insanlarda gorulur.

bende 2 sene önce vardı hatta şimdi de biraz var gibi ya insan korkum ya da sosyal korkum vardı. kalabalıklarda çok geriliyordum ama yine de gezebiliyordum, vapura biniyordum, taksim'de yürüyordum.

belki de otizimli olmamın da etkisi vardır.

Terleme olayı baya sıkıntı.
Terlediğimi başkaları fark edince daha çok terliyorum.

Kusurlu insan hastalığıdır mutlaka bir problem vardır fiziksel veya zihinsel yok diyorsanız siz bunu kabul tespit edemiyorsunuz veya .Zaten iyice yerlerde olan özgüveninizi dahada kırmak istemiyorsunuzdur.

Anksiyetenin de eşlik ettiği bir insan olarak Hayatımda ilk defa plansız programsız, giyindim ve dışarı çıkıyorum. 9 aydır adım adım ilerleyip sonunda şu seviyeye geldim. Yarabbi Şükür.

Nereden başlasam bilemiyorum.
Saçma sapan kuruntular dinlenme ortamında 50-60 olupta sosyal ortama varıldığında birden 130 Lara varan nabız.
Okey oynarken ellerim titreyecek diye ortadan taşı alırken nabzın anlık artması.
Sosyal ortamda yemek yerken zorlandığım için sürekli eve söylenen yemekler.
Binbir zorlukla girilen iletişimde adını öğrendiğin insanın 1 gün sonra adını unutmak çünkü ismi vesaire umrumda değil tek önem verdiğim şey benim o anki iletişim kurma becerim.
Dökerim sağı solu pislerim endişesiyle yemeklerde çorba söylememe en basitinden cacık yiyemek.
Sulu yemeği dökerim endişesiyle pilava karıştırma ve katı olarak yemek yeme.
Bir iş yaparken kesin ellerim titreyecek rezil olacağım düşüncesiyle işi yapamama ya da ben bunu evde hallederim diyip durumu erteleme ve geçiştirme.
Bir yemek yenecegi zaman mümkünse tek başına gitme ve kimsenin karşısına oturmama yüzünü duvara dönme.
Her an izleniyormus hissi.
Her an bir sonraki güne dair planlar kurma.
Hayatımda hiç bir insan olmamasına rağmen kız istemede kahve içerken elim titreyecek korkusu düğün pastasını keserken elim titreyecek endişesi.

25 yaşındayım yaklaşık 10 yıldır bu sorunlarla boğuşuyorum bir şekilde günler geçiyor bir şekilde günü noktalıyorum ancak ben artık çok yoruldum.

çok saçma buluyorum altında nörolojik bir sorun olabilir.
oyun oynamaya yemek yemeye utanmak nasıl manyaklar var ulan.
bu işleri beynin ön frontal lobu sayesinde yaparız gidin eeg mr vs çekilin.
bir sorun varsa çıkar yoksa psikiyatrik damlalarla anksiyetenizden kurtulursunuz.

ben de bir kadınla takılırdım çişe gitmeye utanırdı benle yata kalka işemeye gidiyorum demeye başlamıştı.

çıldırmışsınız siz.
kimse kusura bakmasın kimse için çişimi tutamam.

Zamanında bana çok çektiren hastalık. Psikoza girdikten sonra başlamıştı yolculuk yaparken hep telefonu sessize alırdım çarşıya çıktığımda stresten yüzüm kızarır vücudum kaşınırdı. Ama şimdi öyle miyim hayır çok ama çok iyiyim . Bu durumdan muzdarip arkadaşlara sesleniyorum ilaçlarınızı düzenli kullanır az da olsa dost edinip sosyal hayata katılırsanız sosyal fobiden büyük oranda kurtulursunuz.