bugün

anlaşılana göre yazmayı unutuyoruz.
uyuyorum. uyku esnasında beyin kendini resetliyor.
" iyi ki çomar değilmişim " diyorum ve şükredip rahatlıyorum.
(bkz: gülmek)
Sinirimi daha da çok bozuyorum ki güzelce delirebileyim.
ilk bulduğum kağıt parçasına sızlanıyorum, en kötü gelip sözlüğe ağlıyorum.

Onun dışında ağladığımı görmek de muhtemel.
sigara içiyorum.
Çok sinirliyim annecim diyorum.
Yenisini alırım.
Tasavvuf sapkınlarını izliyorum http://www.youtube.com/watch?v=GGv8CFDj5yI&index=13&list=PLbx_BE96tWbELJneYq25o-Qf1nN8pJd_V

Gerçekten Rahatlatıyor ama.
Kendime çekiliyorum.
görsel
Yemek yerim ve Etrafımda olanları istemeden de olsa kırabilirim .
Ben bir kere dişimi kırmıştım çenemi sıkarken.

Canım dişim seni çok özlüyorum. Işıklar içinde uyu.
Sinirimi bozanın siniri bozuyorum .
Küfür ediyorum.

Sinirinizi bozan insanın yüzüne gülümseyerek bakıp sadece sizin duyacağınız ses tonuyla ana avrat düz gitmenin verdiği huzuru biliyor musunuz? Deneyin bence.
siniriz?
bu ne organ gibi bir şey mi?
Köpek tekmeliyorum, kuş öldürüyorum, çocuk dövüyorum.
Saçımı kesiyorum.
Aydinoglu nu arayıp cin muhabbeti ediyorum anasını satayım.
Üstün bir de sinirden ağlıyorum. insan kendi kendine tilt olabilir mi?
dido yiyorum.
sönmez dayı açıp dinliyorum genellikle. terapi gibi.
etrafa saldırıp psikopatça hareketler yapıyorum.
Gülmek ve ağlamak arası ortaya karışık.