kumral ada

ilk okunduğu andan itibaren insanda öylesine yer eder ki yıllarca hatırlanır, okundukça insanı her şeye rağmen umutla kuşatır. şiirde attila ilhan'ın şair dayının ruhu hissedilir, uzuner'in güzel romanının unutulmaz şiiridir. her mısrası öyle derin ve etkilidir ki, insana hem unuttuğu kendini hem göremediği adayı anlatır ve en derinden hissettirir.

--spoiler--
bilmez kimse söylemem
pek mahremdir aslında
kaçışım her kendimden
bir dönüştür
buzlu aydınlığıma
köpekler ulur, itler pusuda
sisli sokaklarda kalleş çığlıklar
hem yalnızım, hem korkuyorum,lakin erkeklik var
serde susuyorum

susuyorum ada
sen orada
bildiğini biliyorum ada
--spoiler--

hoş gelmiş.

(bkz: mavi tuna)

adaşım. *

yeni bir yazar.

(bkz: hoş geldiniz)

Sarışın güneş, karaşın orman, kızıl nehir, esmer buğday, soluk beniz gibi bi şi işte!

muhteşem romanda *gecen, buket uzuner in sair dayi dogan gokay in agzindan yazdigi, beni benden alan siir.

kumral ada

bilmez kimse soylemem
pek mahremdir aslinda
kacisim her kendimden
bir donustur
buzlu aydinligima
kopekler ulur, itler pusuda
sisli sokaklarda kalles cigliklar
hem yalnizim, hem korkuyorum,lakin erkeklik var
serde susuyorum

susuyorum ada
sen orada
bildigini biliyorum ada

bela tohumlarini tasir elma
kendi cekirdeginde
bundan once ve bundan boyle
ne yapsa, ne etse
insanin
en buyuk dusmani
sessizce
kendi derisinin icinde
susuyorum ada
sen orada
soruyorsun
ve nerede nerede nerede?