bugün

Ben seni amcam olarak görüyorum.

Ebenin amı ya.
Adam kazandı.
Bütün gece ağladım. Ben artık bir Kemalist teyzeyim.
benim söylenmiş değil, söylenmemiş bir söze kalbim kırık..
seninleyken gençliğim boşa gidiyormuş gibi hissediyorum. ve bu arkadaş birkaç hafta önce tekrar barışmak için bana ulaşmaya çalıştı. insanlar acaip.
Kim bilir? Ben bilmiyorum..
Kalbimi en çok kıran söylediği değildi söylemediğiydi susmasıydı şüphesiz..
seni uyarmadım. dostça uyardım.
Aniden sorunca aklına gelmiyor insanın..
Yalnız kalacaksın.
Kimse demedi insallah da demez ama sen de erkek misin be demeleri olurdu herhalde. Çok acıtacak bir söz.
teyzem hasta gelemem.
"Ne Fatih öldü mü?" ~~
Şaka bir yana, Çok oldu doğal olarak lakin "seni seviyorum ama mutsuzum" cümlesi ve devamında tahmin edilecek cümle olmuştu. Beni üzen onun umurunda olmaz diye bir söz vardı.
bunu bir gün sana söyleyeceğim hiç aklıma gelmezdi...
Ben kendim derim böyle olmuyor diye zaten.

Pek ağlamam.