bugün

çevrenizde bir sürü kişi olmasına rağmen hiçbir şey anlatamıyorsanız yaşayacağınız durumdur.
(bkz: kalabalıkta yalnız olmak)
her daim hissettiğim ve büyük ihtimalle hep hissedeceğim kahrolası ruh hali.
diğer bir tabirle farkedilmemektir.
bazen beni farkeden tek şeyin sensörlü lambalar olduğunu düşünüyorum.
kişiler farklı yaşananlar hep aynı. tamam anlaşıldı yalnız depresif hem konuşmak hem de kimselere hiçbir şey söylememek istiyorsunuz belki değil kesinlikle sövüyor nalet olsun diyor bu saçma sapan ruh halinden yatcaz kalkcaz yatcaz kalkcaz diyerek kurtulmaya çalışıyorsunuz. tamam sakin şimdi bir yeşil çay iyi gelir yoksa eğer nane limon sirke sıcak su .
"evet ben tek başımaydım
onlarsa çok yalnızdılar"
şeklinde sevgili Afşar Timuçin şiirinde özetlenen insan tipinin kafa halidir...tek başınayken de yalnız olmayabilirsin. Etrafında onlarca insan varken de yalnız olabilirsin. Hülasa,yalnızlık ile tek başınalık kavramlarını karıştırmamak lazım gerekir
çevredekilerin karaktersizliğinden, iki yüzlülerden usanmış olan insandır.
çevresine kendini yakın hissetmeyen , konuşulanların anlatılanların kendisi için hiç birşey ifade etmediğinin farkına varan insanın yaşadığı durumdur. Belki birini arar gözleri.
Öyle eksildik ki yaşarken,
bize dokunan her şeyi eksiltiyoruz.
Yalnızlığımızla çoğalıp kalabalıklığımızla eksiliyoruz
ve öylesine kalabalık ki yalnızlığımız.
Ne yana dönsek kendimize çarpıyoruz...*
sürekli ve aralıksız hissettiğim bir duygu. nedeni herkes gibi olmayışım.
kalabalıklar içerisinde kendini yalnız hissetmek terimini dilimize kazandıran insana buradan bir fatiha yolluyorum. fakat keşke bunu yapmasaymış.
şebnem ferah'ın başının altından çıkmış bir sözdür, çıkmaz olsaydı da dillere düşmeseydi genel ruh halimiz, içimizde kalsaydı.
"bu kalabalık içinde, yapayalnız hissetmektense,
dünyanın bir ucunda, tek başımayım..."
(bkz: can kırıkları)
kalabalıktaysan ve kimseyi tanımıyorsan bu durum rahatça ortaya çıkabillr.
Arkadaşlar insan zaten her zaman yalnızdır ki...
bazen boş kalabalıklar içinde yeriniz olmadığını düşünürsünüz, bu sizin farklı bir düşünce yapısına sahip olduğunuzu yada psikolojik olarak o an orada olmak istemediğinizden kaynaklanır.
Ağır bir sosyal fobi belirtisidir.
insanlara mal mal bakip onlara ayak uydurmaya calisirsin ama basaramassin. oyle bi durumki insan onun icinden cikmak icin kendini 1001 suya atmasi gerekir yada elinde telefon takilcak.
o ne harika bir histir. insanlar konuşuyor duymuyorsun çünkü o an kendinle uğraşıyorsun. sıkıcı insanlar , sahte yaklaşımlar , samimiyetsiz arkadaşlıklar hiçbiri zırhının içinden geçemiyor. o kadar memnunsun ki bu durumdan ... insanlar yalnızlıktan delicesine korkuyorlar halbuki korkularını yenip yalnız kalmayı başarabilirlerse her şeyi daha iyi çöüzümleyebilecekler ve sırf yalnız kalmak korkusundan samimiyetsiz insanlara yönelmeyecekler. kendi kabukları içinde kendi mutluluklarını bulacaklar.
etrafındaki insanlar sanki senden nefret ediyor gibi geliyorsa sen eşittir ben demektir.
insanlardan nefret etmektir bu.