bugün

malesef ülkemizde karın tokluğuna çalışıyoruz. asgarisinden tut mühendisine kadar.
Tabiki ihtiyaçlarımız için çalışıyoruz ama ihtiyaç hiç bitmiyor ki.
Şahsım adına Zevk aldığım gurur duyduğum çok anlarım da oluyor sıklıkla.
zor da olsa doğru meslek seçimi yapabilmişim.
Elbette durum böyledir.
Keyif aldığınız işi yaparken de nefret ettiğiniz bir işiniz varsa da karşılığını almak istersiniz.
Sevilen bir işse ve parası da güzelse. O iş, sıkıcı olmaktan çıkan, aynı zamanda para kazandığınız bir uğraşa dönüşür. Ama sonuçta asıl amaç yine para kazanmaktır. O bakımdan, Her şeyin ucu yine paraya çıkıyor maalesef..
çoğu değil hepsi para için çalışır.
Maslow' un ihtiyaçlar hiyerarşisinde en altta fizyolojik ihtiyaçlar yer alır ve şayet bir halkı besin ihtiyacı gibi en temel fizyolojik ihtiyaçlarından mahrum bırakırsanız elbette ki tüm enerjisini bunları karşılamak adına kullanır; üst basamaklar için çabalaması olanaksız hale gelir.

Kendini gerçekleştirmek falan hayal..
e ama aslında garip gibi gözüken ama normal bir durum. kim hayrına çalışmak ister ki. tabii ki işini severek yapması daha güzel olur ama insan para için çalışır yani.
yok canım para için çalışılır mı?
örn: ben spor olsun diye çalışıyorum da...
Bir realitedir.

Şahsen üzücüdür. Gerçekten sevdiğim bir işi, mesleki anlamda tatmin olmak için yapmak isterdim.
Okuduğu bölüm dışında çok farklı meslekleri yapan insanları görünce farkedilen durum.
Sadece para için işe giden milyonlarca insan var. Hatta belki milyarlarca.
verin ayda 4250 lira, para için işe gitmeyeyim. hoş 2.5 katını alıyorum ama 4250 tl'de az para değil.
Ben hobi olsun diye çalışıyorum, çünkü manyağım. Başka ne amaçla çalışılır ki? tabii para için çalışıyoruz.
Para sonucunda kaliteli yaşama isteği. Şahsen para kazanıp kaliteli yaşamak istedim her zaman yapıyor muyum?kısmen..
Kendi adıma katıldığım görüş. Şu an yaptığım işi ancak para için yaparım. Rusya, Ukrayna savaşı bitse de işler açılsa.
Parasizliğın nasıl bir cehennem olduğunu bilen insan, para kazanmak için kendini başka bir cehenneme atar. iş hayatı.

Hangisi daha büyük bir cehennemdir tartışılır.

iş hayatı en büyük cehennem sanırım.
Ufkum açıldı. Çarpıcı.

Bir gerçek.
hepimiz para için çalışyoruz, bazılarımız işini seviyor.
istediği mesleği yapamadıklarını gösteren durum.
Keyif alarak çalışmıyor adam. Sadece para için işe gidiyor. Ve alakasız bir sektör de çalışıyor.
para için çalışsalar bu kadar az paraya çalışmazlardı...
birisi ihtiyaçlarımı karşılasa dağ bayır gezeceğim. baba da zengin olmayınca mecburen para için çalışıyoruz.
işimi seviyorum diyenlere inanmayın. Ya patronu iyi yalıyordur ya da terfi falan bekliyordur.
özellikle patronum ergun beyin ismi lazım olmayan karısının bilimum kozmetik ihtiyaçlarının siparişleriyle meşgul olurken gelen ben burada ne yapıyorum hissiyle bende ayyuka çıkan durum. babamdan korkmasam bırakıp giderim ama elinden iş gelmiyor demesin diye mecbur çekiyoruz.
Emekli oldum. Şimdilik efes extra.
olması gerekendir. fakat sorun insanlara kazandığı paranın yetmemesidir.
Bu ülkede başarılı kimlik pek azdır. Çoğu birey devlete sırtımı dayayim sosyal aşısıyla meslek edinir.