her sabah güler yüzle uyanan insan

Bu benim.
Somurtan piç kurularından da nefret ederim.

ortalama 22000 gün aynı döngünün içindesin zaten. alış artık uyanmaya sik kafalı.

hastası olduğum insan,olamadığım insan.

çok özeniyorum lan öyle insanlara.cok pozitifler.günüme güzellik katıyorlar.

isveç'in köylerinde, Hollanda'nın ovalarında, Finlandiya'nın nehir kenarlarında, Norveç'in dağlarında, hatta kuzey kutup dairesinde ve daha pek çok başka ülkede, bolca karşılaşılan insandır.

(bkz: endemik insan türü)

deli dürtmüştür.

Ortadoğu bataklığında yaşamayan, geçim derdi olmayan, dertsiz tasasız bir hayat yaşayan biri olsa gerektir kesinlikle şüphesiz..

Yurtta bana joker lakabı takmislardi o yüzden.

şanslı insandır. ben kalkarken somurtmuyorum ama çok da gülümsemiyorum. derdi yoktur.

günüm günümü tutmaz idi onunla tanışana kadar. https://youtu.be/Mp1zeo1HEzM?si=U0dtl0x_YRLCT7_F

asla anlayamadığım, bir yandan da takdir ettiğim insan profili.

ama yaani, bu da biraz ne bileyim, şov bence.

Norveç'te yaşıyordur, isveç'te yaşıyordur.

Türkiye'de yaşıyorsa da delidir büyük ihtimal.

yalandır. insanın her gün mutlu olması imkansızdır. hangimizin hayatı dört dörtlük ki. boşuna üzülmeyin.

Ben uyandığımda günaydın denildiğinde cevap bile vermiyorum. Benimle 10 15 dakika asla muhatap olunmasın mümkünse. *

Sinir bozan tiptir kendisi. Sabahın 7sinde götünü polyanna s.kmiş gibi gülücükler ve kahkahalar saçarak gezinir ortalıkta.

benim böyle bir arkadaşım vardı.

Sabahları uyandığında neşe içinde gündoğdu marşıyla uyanırdı. Duş alırken ‘Paranın saltanı varsa halkın bilmem nesi var’ vs slogan atar, kahvaltıda oyun havası dinleyip evden çıkardı. Bazı sabahlar da atsız’ın ‘yolların sonu’ şiirinden kupleler okurdu.

Hayatında siyasetle ilgili tek satır okumuşluğu, dinlemişliği yoktur. hele de ideolojiyle falan, en ufak işi olmamış, zerre de sevmez böyle muhabbetleri.

Bankacıydı kendisi ve ben işini bu kadar aşkla yapan ikinci bir insan tanımadım. hatta o kadar başarılıydı ki, daha mesleğin ilk yıllarında sattığı kredilerle derece yapıp dubai tatili kazandı.

Şubenin olduğu semtte en sevilen kişiydi sanırım. Sırf bu adam hedefini tuttursun diye çok daha avantajlı olduğu halde başka bankalara geçmeyen sürüyle müşterisi vardı.

Pavyon sahibinden tur şirketi sahiplerine, hacı hoca tayfadan minibüs/otobüs hatçılarına, müteahhitinden pezevengine kadar çeşit çeşit insanla bu kadar iyi iletişim kurabilen başka bir insan da tanımadım.

Diğer yandan, bi oğlu diğerini kıskandı diye ikinci traktörü almak için kredi çekmeye gelen köylüye tarlasını ipotek ettirmesin diye kredi vermez; bankaya 1 saat içinde acil kredi için gelen şark kurnazı tayfayı nasıl siktiğini de keyifle anlatırdı.

Kapitalist düzende ufak tefek sınıf hassasiyetleri midir, içsel çelişkiler midir nedir bilmiyorum ama hayatla barışık olmak başka bir şey.