Sözlük'teki entryleri okudukça sinirlenen, sinerlendikçe yiyen, yedikçe cinlenen yazar kişileridir.
(bkz: calyx)
(bkz: eti cin gülsün dünya gülsün)
eti cin gülsün dünya gülsün diyen yazarlardır ki eti cin kek de yer bu yazarlar.
(dayanamıcam, bir yerlerimi ısırıcam kekekekeek)
hayatın tadını bilen yazarlardır.
güzel tatlardan ve küçük şeylerden mutlu olan yazarlardır. isigim sana asigim
herkesçek tüketilmekte.
sıcak çayla ohh nasılda gider şimdi.
(bkz: icbukey osurma uzmani)
(bkz: bali çeken yazarlar)
(bkz: yazarlar 6 yaşında olsa açılacak başlıklar)

ehe ehe. yiyoruz her daim. aptamil falan da kullanan varsa ulaşsın bana, bir şey soracağım. *
tek lokmalık olanları çıktığından beri daha bir müdavimi olduğumuz doğrudur.
pişmanmıyız?
asla.
eti cinin lokmalık olanları vardır ki, çok lezzetlidir, tadından yenmez. her gün olmasada iki günde bir alınır, yenilir.
pınar süt ile götürürlerse, kavun-rakı gibi gelir...
cin gibi yazarlardir.
bu yazarlar pakedin içinde kalan çikolata parçacıklarını da yemektedirler.
(bkz: dövülesi yazarlar)
agzinin tadini bilen yazarlardir.
ilk aşkları eti cin olan cin gibi yazarlardır; o değil de:

(bkz: şerefsizim bakkala gidiyorum sözlük)
özellikle çilekli olanıyla girdiğim gruptur.

(bkz: probis yiyen yazarlar)
(bkz: ayvayı yiyen yazarlar)
(bkz: eti ciğ yiyen yazarlar)*
bir de çilekli olanı vardır ki tadından yenmez.
(bkz: minik mavi balina)

bakmayın lan öyle balina da olsa insan insandır.

hatta şöyle bir şarkı bile yazdım kendisine;

çok seviyorum hem de çok
tam kalbime geldi ok
seviyorum a cinine yandığımın
vurgunuyum haberi yok...

(bkz: saçmalıyorum mütemadiyen)
bir tanesi benim büyük olanlarından alıp yemezdim ama lokmalık resmen muhteşem ötesi.
eti cin in önce kenarlarını, en son ortasını yerler bunlar.
eti cin yanına eti puf da alan yazarlardır.