ergen isyanı

yaran umut sarıkaya karikatürlerinden biridir.

ergen: ya gitmiyicem halamgile filan evde oturucam!! okumuyucamda çöpçü olucam!! var mı lan var mı be!?
bakunin: (merhaba ben ünlü anarşist teorisyen bakunin. beni bilen bilir.bilmeyene şöyle açıklayayım. isyanın kitabını yazdım. başkaldırının şahı değildim adeta şahbazıydım ama "ergen isyanı" ndan tiksindiğim kadar hiçbişeyden tiksinmedim... şuna bak kapıları çarpmalar falan... hayvan çocuğu gibi bağırıyor orantısız buluğ!) Yabani gibi evde durma! hala oğlun erkan var onla oynarsın gel...

klasik isyanlardır. bir dönem sık sık vuku bulan bir hadisedir. bu isyanlar birçok defa türetilebilir ama en sık kullanılanı şöyledir;
- hiç biriniz beni anlamıyorsunuz!..kendimi intihar edicem!
budur...hiç şaşmaz. ama ne olur, zamanla herşeye rağmen nefes almayı öğrenir insan, büyür, olgunlaşır insan...

-kahretsin hayat hiç adil değil,hiç kimse beni anlamıyor,beni sevmiyor.neden tanrım,neden?
-eşeksıpası isyan etme allaha,gel sütünü iç.
-sen bile anne,sen bile beni anlamıyorsun.
-bana bak, sana sütünü iç dedim.saat de 10 olmuş hadi doğru yatağa.
-anneee.başkalarının çocukları bu saatte dışarılarda geziyor peki ya ben?
-alırım ayağımın altına sonrada sokağa atarım mutlu olursun.
-nefret ediyorum sizden.
-küfrederdim de annenim diye sesimi çıkarmıyorum. süt de yok güdük kal böyle.

ve benzeri diyaloglardır. hep hayata ve anne babaya isyan halindedir.

(bkz: converse ler süngümüz birahaneler kışlamız)

-hayat boş, herkez mal, herkez salak!
+saçmalama ayşegül!
-nihilistim anne ben!
+ayşegül otur oturduğun yerde!
-hayır anne oturmicam!
+ben senin annenim ayşegül!
-saçmasın anne, boşsun bi de! biliyoruz heralde di mi?
+ay ne yapsak senı bız boyle ayşegül, babana söylesek..
-eeeeeğ?
+psikoloğa git sen ayşegül
-gereksizsin anne!

bi kulunu çok sevdim ama o vermiyor (!)

şeklinde de olabilen isyanlardır.

bakunin i cileden cikaran isyan,*

sinirimden kendimi sikicem o olucak sonunda
*

-tanrımm!!! herkesin cildi pürüssüz ben neden böyleyim? yüzüm türkiye haritası gibi. neden bu kadar çirkinim ben?

şeklinde görülebilen isyandır. bir süre sonra hatırlanıp gülünür.

öyle bir isyandır ki bu, önce sivilceler istila eder yüzün %90'ını, sonra her saniye bir ton daha kalınlaşan sesle bir dur denilmeye çalışılır bu baskına. bedeni bile yabancı gelir insana, sahi kimindir bu kıllı bacaklar? "benim olamaz bu koca kıç" der insan. inanmak istemzz kendindeki değişime, çocukluk avuçlarından kayar gider de bir dur diyemezsin bu gidişe. elinden gelen sadece lanetler savurmaktır gökyüzüne ve ahalisine.

hayata herşeye isyan edilen bir dönemdir soldan soldan gelenler mevcuttur.