duygusuz insanlar

yerlerinde olunmak istenen insanlardır.

tünelin ucu bombok beyler. gelmeyin.

hissetmek iyidir. hayatta tutar.

Hissizlik ilk başta güzel, sonra üzücü, sonra yok edici.

Normal insanlardır. Duygusal olmaya gerek yok.

En üst seviyede benimdir bu insan. Merak ettiğiniz varsa sorabilirsiniz.

(bkz: sen ben bizim oğlan)

Duygusuz, hissiz, umarsız, vicdansız bir hayat Bize göre değil. Sadece coşkun duyguları ve taşkın hissleri hayat törpüledi ve hizaya soktu o kadar. Ayara geldik belkide hepsi bu. Fakat hayat ne kadar disiplinli, katı ve kuralcı, zorlu/zorlayıcı, yıpratıcı, acımasız olursa olsun, özgür ve şen ruhumuza pranga vuramadı. Başaramadı. Kendine benzetemedi. Vuramaz da zaten evvel allah. Hamd olsun.

Biraz fazla duygusallar sanki... Muhtemelen etkilendikleri olayı anlatamadıkları için her gece asıl kimliğine bürünen batman tipli adamlar.

bastiran insandir o.

Dibine kadar yaşadığım şey dünyanın en büyük cezasıdır. Geçmişte hissettiğimiz duygular her gün her saniye burnunuzda tüter.

insan olma konusunda nacizan edüşünceme göre, hissettiğin kadar insansındır. seni insan yapan sadece hissetmektir. gercekten duygusuz olanlar artık insanlıklarını coktan kaybetmiştir. ki kime göre duygusuz neye göre duygusuz. sonucta insan davranısları, genellikle karsıdakine göre şekillenen şeyler.

insan kendinde olmayan bir şeyi karşısında da göremeyeceği duyguları olan insanların duygularıyla oynamayacak kanısına vararak sempatiyle bakabileceğimiz insanlar olabilir. insan hiç bilmediği bir şeyle nasıl oynayabilir. duyguları olan insan duygularıyla oynar karşındakinin. biraz iyi niyetle yaklaşayım dedim nasıl bakarsak öyle görürürüz hesabı. bakış açısı işte hep bunlar bakış açısı. her duygusu olan insan iyi olacak diye bir kaide yok ya kötü duygular besliyorsa ne olacak.

(bkz: dexter)

çok abartılmaması gereken insanlardır.
misal ben, direkt duygusuzum hatta ruhsuz diyenleri de gördüm.

asıl mesele şu, şunu sormalı insan kendine; "varlığım değerli mi?".
eğer cevabınız karşı taraf için değerli olduğunuz yönündeyse ve hala ruhsuzsa yanılıyorsunuz demektir.
umarım anlatabilmişimdir.

"bu benim" diyen special snowflakelerle dolu başlıktır. duygusuzluk ne zamandan beri iyi bir şey olarak algılanmaya başladı? Neden insan bununla gurur duyar? Ayrıca düzeltilmesi gereken psikolojik bir sorundur zannımca.

görsel

kusura bakmayın küfür için ama daha iyi anlatacak görsel bulamadım onları.

Eğer varlarsa Hiç özenmediğim insanlardır.

iZlediğim filmi iliklerime kadar hissetmeyeceksem niye izliyorum.

Kardeşimin mezuniyetine büyüdü be diyip gözlerim dolmayacaksa neden gidiyorum.

Bir öksüzün saçını okşadığımda ona hissettirdiklerimin farkında olmazsam onu nasıl anlayacağım.

Çoğunuz bunları yaşadığınıza göre hepiniz duygusalsınız.

Sadece boyutları farklı, yansıtma biçimleri farklı.

insanın hayatının her aşamasında duygusuz davranabilmesi için ya kötü niyetli kötü kalpli olması lazım ya da beyin kontrolü ile sağlam bir eğitimden geçmesi lazım.

Zamanında duyguları yüzünden kazığı yemiş, duygularını kamufle ederek kendince savunma mekanizması geliştiren insanlar.