depremden sonra boşluk ve tükenmişlik hissi

çok fazla üzülmekten kaynaklanan yorgunluk olduğunu düşünüyorum. saatlerce ağlasam ağlarım ama onu da yapamıyorum artık. ayrıca hepimizin kişisel sorunları var. belki işsizlik, belki aileyle yaşana anlaşmazlık, belki sevgili ile yaşanan sorunlar... şu an bunlar önceliğimiz olmaktan çıktı belki ama artık dayanamayacağımı hissettiğim noktada beynimi standby konumuna aldım. şu an zihnim bomboş.

hepimizin umuda, güzel günlere ve aslında iyi bir tatile ihtiyacı var. ama ülkemiz bu durumdayken elbette içimizden hiçbir şey yapmak gelmiyor. hayatımıza dönmek için de suçluluk hissediyoruz. bu durum uzun sürecek belli ki. fakat psikolojik olarak sağlam ve güçlü kalmak zorundayız. bütün zıtlıklar bir arada.

zihni yorgun olanlar için radyo tiyatrosu dinleyerek uyumayı tavsiye ediyorum.

insanoğlu hayatta kalmak ve delirmemek için zihnini istemsizce durduruyor. beynimiz mucizevi bir organ. feryat figan kendimizi yerlere atarak rahatlamak daha doğru bir çözüm olabilir aslında. çünkü bu donuk vaziyette aslında travma yaşıyoruz. yas tutma sürecini yaşamadığımız için gelecekte psikolojik sorunlar yaşayacağımız kesin. şu an sadece hayatta kalıyoruz. buna yaşamak denemez çünkü.

Boşluk ve tükenmişlik değil de

Daha çok güven sarsıcı bir durum söz konusu.

Yani devlet seni enkazdan çıkartamaz alacağın evin güvenliğini sağlayamaz herkes kendini koruyacak yoksa kimsenin kimseye faydası yok zararı çok.

Arkadaşlar espri yapıp gülmek kısa vadede iyi gelebilir ama gerçek duyguyu bastırıp içimize atıyoruz aslında. Felaket yaşanan yerlerde (siyasi görüşünden bağımsız olarak söylüyorum) siyasetçilerin güldüğü fotoğraf ve videoları paylaşıp linç ediyoruz ya, bu berbat bir şey emin olun. Akp, CHP, MHP, iP falan fark etmez, kimse keyfinden gülmüyor. Acıya karşı savunma mekanizması bu.

Yani espri yapmak da travmayı iyileştirmez. Tam tersi bu bir çeşit acıdan kaçma şekli. Beynimiz "ya kaç ya savaş" komutu veriyor. Savaşmaya güç yetmeyince de kaçıyor insanlar. Sağlıklı mı? Maalesef değil.

Kimsenin kimseye faydası yok diyen nerede yaşıyor acaba? Millet bu yaşanan afetten sonra hiç olmadığı kadar birleşip kenetlendi. Deprem bölgesine yakın ama hasar görmemiş bir şehirde yaşıyorum. Depremzedeleri ağırlıyoruz. Gurbetçiler 1 yıl boyunca kira almadan ev veriyorlar. Millet el ele verip evleri dayayıp döşüyor.

Burada siyaset yapmak uğruna millete kin kusan, sanki kimse kimseye destek olmuyor gibi gösteren gerizekalı ve art niyetli trollere aldırış etmeyin.

(bkz: ağlamak istemek ama ağlayamamak)

Çok boktan bir his. Resmen uyuşmuş vaziyetteyim.

Fake 4 tane hesapla herşeyi güllük gülistanlık halledildiğini yazan hesaplara itibar etmeyiniz üsteki 4 hesap gibi.

Millete milyonluk tabutlar satmışlar kimse denetlememiş.

Edit: hesap sayısı 5 oldu.

Aileler yok olmuş yarısı gitmiş siz insanlara saray vaad etseniz ne.

ilk 2 gün enkazlara girilmedi masal anlatmayın.

Millete saldırıp, iftira atıp, burada da götünden element uyduran troll sayıklıyor. Hatay'a gidilemedi evet. Hiçbir siyasetçi babamın oğlu değil ve ekmeğimi aşımı vermiyor. Yollar tamamen paramparça olduğu için Malatya'nın ötesine erken müdahale edilemedi. Evet baştakiler sorumlu, müteahhitler alçak, belediyeler sorumsuz. (Erzin belediyesi hariç) ama bu coğrafyada başka bir ülkede insanlar bu kadar çabuk organize olup kendi vatandaşına kucak açamazdı.

Siyaset yapmayı kesin artık! Millet bu zor gününde birlik olmayı başardı. Bununla gurur duyun.

defne belediye baskanini canli yayinda dinledim.
mahvolduk biz dedi. burasi kozmopolit bir ilce degil insanlar hayvancilik ve tarimla ugrasiyor cadira ihtiyacimiz var evlere tek tek dagitilmasi uygun olur dedi.(kimsenin onu dinlemeyecegini hepimiz biliyoruz ama!). suan karanlik elektirik yok zayiati bilmemiz mumkun degil ama ilcenin yarisindan fazlasi gitti dedi. belediyenin 240 personeli var 220'si depremzede, bir cadirda 20 kisiyle koordinasyon saglamaya çalışıyorum dedi. bakin yineliyorum mahvolduk dedi, mahvolduk!
ulkemin bir yani mahvolmus, gozun gozu gormedigi bir karanlikta ve gecenin soğuğunda kayıplarını bile goremez halde. simdi ben nasil normal olayim? nasil hicbirsey olmamis gibi hayatima devam edeyim? nasil tukenmeyeyim nasil!

insanın gözlerine bir hüzün ve ağırlık çöküyor hiçbir şey yapası gelmiyor.

Bir de deprem sabahına, deprem bölgesinde çalışsanız...

Çokşükür mal ve can kaybımız yok ama son 15 günde olanlar, yaşama enerjimizi düşürdü.

bugün tam da böyleyim. tükenmiş. bir sürü film açtım yarısına gelmeden kapattım, Youtube'dan bir şeyler izleyip öğreneyim dedim, az kendimi geliştireyim dedim, yok. hiçbir şeyin tadı tuzu yok.

hayatımıza nasıl tekrar dönebileceğiz bilemediğim bir dönem. Umutsuzluk çaresizlik dolu.

Sadece kendimde olmadığını farkettiğim, derin bir boşluk gibi hüzün ve anksiyete bu kadar birlikte olmamıştı, uyuyamıyorum günlerdir üzülüyorum kaybettiklerimiz için belkide hızlı bir şekilde toparlanmalıyız koca bir hüzün...