bugün

adam olmanın ilk şartıdır traş olmak. taa çocukluktan gelen 'hah aferin, adama benzedin' dir aynı zamanda. yalnız bu traş derdi işkencedir, kabustur, lanettir kimi zaman.
yeni eve taşınmak zor. eksik çok haliyle. bir yandan tamamlamaya çalışırken, bi adam olayım dedim ben. bıraktım işi gücü, köpükledim kendimi bi güzel. geçtim lavabonun karşınaaa, hassktir o da ne amk? ayna yok.
olamaz, bu aşk böyle bitemez. düşün olum. hadi adamlığı geçtim köpüğe yazık lan. evet, sonuçta türküm, erkeğim ve zekiyim.
buldum işte, gözüme çarpan ilk obje. canım laptop. benim canım yaa.

seni sevdiğim kadar kimseyi sevmedim,
seni özlediğim kadar kimseyi özlemedim,
imkansızımdın benim,
seni ben sevdim,
gönlümün ilacısın,
hayatımın anlamısın,
yaşama sevincimsin sen benim.

oha noluyo lan. neyse aldım bunu, koydum masaya, çektim sandalyeyi, eğdim kafayı monitöre doğru, kıstım gözlerimi, aldım elime jileti, başladım vurmaya. vurma derken, zihinler dağılmasın hemen. bi o yandan bi bu yandan derken, ohh bitti. gayet de iyi oldu. bırak da sinekler kaymasın bu sefer. dur bakim, şimdi adama benzedim işte. bundan sonra her ay olayım lan.