ayrilik saatleri

bir ümit yaşar oğuzcan şiiri.

ayrılık saatlerinde perişan
öpüşmelerde uzattığımız alabildiğine
yaşlı gözlerden kalbin derinliğine
bakışlarındı bir ışık halinde uzanan

tapardım o saatlerde güzelliğine
sevgiden mestolmuş, özlemli, hayran
bütün yüreğinle işte o zaman
bir daha inanırdım sevildiğine

son köşeyi dönmek istemezdi ayakların
o an bir hüzün çemberiyle sarılırdı
saçların, gözlerin, dudakların

büyürdü gitgide gölgesi uzakların
içimde bir tel kopar bir ayna kırılırdı
ve bana bir ölüm gibi sessizliğin kalırdı.