bugün

simitlerin lezzeti değişse de, hatırlattıkları şeyler ömür boyu baki kalacaktır.
en büyük keyfimizdi bir zamanlar.
biz ilkokuldayken bunun bir çamlıca gazoz bir simit versiyonu vardı. ablam kooperatif kolundaydı. simitleri ona sattırırlardı. bana her gün bir simit bir gazoz verirdi. o tadı asla unutmadım, maziden kalma tatlı anılardan biridir.
öğrencinin favori yemeği,sadık dostu.bununla yetişti kaç nesil.kantinler bununla doldurdu kasaya paraları.o olmasaydı ne bir öğrenci;öğrenci olmasaydı ne de o olacaktı.işte böyle bir ilişki var simit-ayran-öğrenci üçlemesinde.***
çay dururken simitle ayran içen birisinin yaşaması için hiçbir neden yoktur. şaka gibi. simitle ayranı yan yana getirmek bir tür çılgınlık olmalı. bunu başarabilenler mümkünse çocukluk döneminde ölerek dünyaya iyilik yapmalıdır. 'abi bi simit bi ayran' ne alaka yahu. söylemesi bile rahatsızlık verici.
(bkz: abi bir gevrek bir ayran)