Om namah shiva.

her gelişimde okuduğum başlıklar gözlerimi ayrı bir kanatıyor. böyle değildi buralar. böyle olmamalıydı. etkilerimi silmeyi göze alabilsem sileceğim tüm entrylerimi ama burası en azından çok uzak zamanlardan bir anı olarak kalmalı aklımda. bu son entryim olsun burada lütfen.

üzülmek bir gerçek olsaydı ben en doğrucu insan olurdum hatta bir peygamber olup çıkardım gerçekten.

hiçbir zaman tersini yaşatmadı ki bu hayat bana. hiçbir şey yok evet.

küfür etmek istediğim zaman gelip burada kin kusuyorum. evet ben her şeyi bu kadar kaybeden birisi haline geldim ve evet hiçbir şey yok ne kadar inkar etsem de öldürücem kendimi ve kimse buna engel olamaz. pazartesi ilk kez xanax kullanıcam hadi hayırlısı.

15 dk önce uyandım. 2 sigara içtim. hastayım. son kez şarkısını dinliyorum rota'dan. yok bir şey iyiyim değil mi hiçbir şey yok evet. kahrolsun düzelmiyor hiçbir şey düzeltemiyorum. ne yapsam olmuyor. eski insanlar birer birer çıkıyor karşıma ama yapamıyorum işte olmuyor eskisi gibi. öyle şımarık değilim. ben neden böyleyim neden ki? hayatımı siktim ve şimdi doğan cehennemin soğukluğunda donuyorum. şimdi bitse her şey. uyanmasam yarın sabaha. olduğum bina yıkılsa ve bende ölsem içinde. yt premium'a zam gelmiş. her şeye sövüyorum her şeye ama her şeye.

çok güzel kızlar var gerçekten bu şehirde. insanın aklını alabilecek kadar güzeller. aşık olmalık değil de zaman geçirmelik kızlar.

hayatımız eridi gitti. bomboş hedefleri doldurmak peşinde başkalarının ayakkabılarını giymiş yola çıkmış olarak devam ediyoruz. kendi krallığımızdan vazgeçtik ve şimdi her gün cehennemin en kuytu köşesinde yalnız başıma acılarımla beraberim. her şey beni rahatsız ediyor. her şey yolunda gitmiyor bir şeyler bir şeyleri daha kötü hale getiriyor ve ben nedense artık bu hayatta kalmak istemediğimden midir bilinmez daha da çok düşünüyorum kendimi yok etmeyi. bir diğer şey ise ben buraya gelip klavyeye ellerimi koyana kadar her şey oldukça yolunda gibi hissettiriyordu ama bir de ne ki ortaya çıkan cümlelerin olumsuzluğuna bakın. üniversiteyi çok farklı hayal etmiştim ama benim böyle vasat bir ortamda üniversiteye devam etmemde katkısı olan herkes kendileri çok daha iyi koşullarda yaşıyorlar. keşke kimse kimsenin hayatına bir türlü karışmasa ve bir şeyler yolunda gitse ama gitmiyor işte. böyle bir durumda kalmak beni benden uzaklaştırıyor. o kadar boktan ki her şey. o kadar vasıfsız ki hayatım. hiçbir şey yok dediğimde buna olan inancım beni hiçliğe daha da sürükledi ve şimdi ise yoklukta yok olmayı bekleyen bir kar tanesi gibiyim. bir gün gideceğim sessizce. nereye mi? buralardan çok uzaklara. kimsenin beni tanımadığı bir kasabaya belki. elimden ufak tefek işler gelir. insanlar da bana acır bir iş verir belki. ölene kadar o kasabada çalışırım ve geçmişi hiç hatırlamam sürekli yeni anılar oluştururum. sigara içmediğim her dakika daha da zorlanıyorum elim gidiyor sigaraya. elektronik veya normal bir şekilde nikotin almam gerekiyormuş gibi hissediyorum ve bu çok berbat bir bağımlılık. bir diğer seçenek ise kendini uyutmak. ketya ilaçlarım var şöyle bir 50 tanesini alsam hiç uyanmasam mesela.

bayılıyorum gerçekten kahveye. her türlüsünü içerim. mekan zaman hiç fark etmez. kafein bizim ilacımız.

lanetimin ismi doğa yağmur denizci.

amına bile koyardım o derece.

kergit hanlığı.

kolumda chakra bilekliği de dahil 4 tane bileklik var.

ya gece gece zaten başlık yok afrika'na da...

hiçbir şey yok. hiçbir şey yok. nothing exists. kendi kendime söylediğim şey. kayra'nın yolunu takip ediyorum. sanırım bende hiç oluyorum adım adım yok olurken. ama bu başkalarının yolunda yürümekten iyidir. zaten bu yüzden de hiçler yapmadık mı ismimizi seth?

kahveyi içiyorum sonra uyuyamıyorum.

bende birkaç gecedir olmayan. yarın üniversitenin ilk günü ve 9.30 da dersim var. lanetlenmiş gibi hissediyorum.

konuşmak. çok konuşuyorum.

ne tesadüf bende hiç eğlenmiyorum yazarken buraya.

hayır ben karadenizliyim aq.