Dışardan bakınca çoğu insanın imrendiği, Benimse normalde şükredip ama içimde bir yerlerde mutlu olmadığım bir hayat.

Nerdeyse 1 yıl sonra buraya geliş sebebim. Eskiden burdan hiç çıkmazdım ya sonra Twitter’a geçiş yaptım pişman değilim.

6 yıl Batman’dan sonra nihayet tayinimin çıktığı bir Antalya ilçesi. Sever miyim sevmem. Bi şekilde Antalya ya giriş yaptığım için mutluyum sadece. Bu şehirden de bi umudum yok ya bakalım. Başlasın yeni bir dönem benim için.

Kalben’den Perişahı’nın kızı dinleyerek efkara efkar katılan aktivitedir.

Köy öğretmeni olduğum için 2 aşımı da oldum. Üzerinden 14 gün de geçti. Daha da coronodan ölürsem yazıklar olsun ahzhsu.

Böyle bi planım yoktu açıkçası 27 yaşında evlenmeyi düşünüyordum, Temmuz’da 28 olucam. 30 a kadar hayırlısı diyelim artık.

insanın anlam arayışı kitabına başlayacağım. Orda bulursam buraya da yazarım.

Benim için bu aralar olmayandır.

ilk karantina döneminde izleyip bitirdiğim dizi. Yani her dinde yobazlar olduğunu görüp mutlu olmuştum ne yalan söyleyim. Düğünleri de aşırı komik ayrıca. Güzel dizi izlenir.

332 gün sonra sözlüğe gelip aniden entry girdim şaka gibi ahahah.

Siz onla ilgilenince yürüyünce size iyi davranır arkadaşlar. Hoşlanmıyorsa rahatsız olur uzaklaşır. Bu kadar basit.

Nerdeyse bir yıldır aktif değilim hiç arayan soran olmamış vay be.

Buraları bırakıp Twitterda takılan, sözlüğün son durumu hakkında gram haberi olmayan bir insan evladı.

Evet ordan da sıkıldım. Sıradaki mutluluğu hangi sosyal medyada bulacağım bilmiyorum. Uzun uzun yazmayı özledim ama. Kürkçü dükkanı misali olacak herhalde.

Ben bile soğuyup uzaklaştıysam günde 20 entry girerken şimdi ayda bir girip bakıyorsam sözlüğe bence de bitmiştir.

Eskiden burası mutlu ediyor sanırdım. Bir o kadar da mutsuz ediyor. Korkunç bir bilgi ve insan kirliliği var. Saçma sapan başlıkları okumaya maruz kalıyorsun.

Mesajlaşma desen kimle mesajlaştığını bilmiyorsun güvenilirlik sıfır.

Şahsen favorim twitter artık. Yaz içini dök istediğini oku. Falan filan.

Yılların verdiği bir alışkanlık haftada bir girip kontrol ediyorum eski dostlardan mesaj neyin var mı nasıllar napıyorlar falan diye ama yoksa çıkıyorum direkt.

Öyle işte. Güzel günlerim de oldu ama bitti sanırım. Belki de sözlük değil ben bitmişimdir bilemiyorum.

Çok zor bir soru.
Engelli olmayan sağ salim insanları bile en ufak şeyden dolayı red etmişizdir hepimiz. Değil ki bu çok büyük bir sorumluluk. Kolay değil bir çırpıda kabullenmek.

Evet aniden bizim de başımıza gelebilir katılıyorum. Ama yapacak bir şey yok. O günün şartları ve duygusu ne ise ona göre davranacağız.

Arkadaşlar geçen sene hep burda buluşuyorduk ne güzeldi. Günler sonra bu tayfanın ramazanını kutlamak ve sahurda beraber olmak için sözlüğe girdim. Herkesi çok özledim.

Çok fazla susamadığımız açlık hissetmediğimiz oruçlarımızın ve dualarımızın kabul olduğu bir ramazan ayı olsun inşallah. Herkese hayırlı ramazanlar.

Reddediğim birinin storisinde bana göndermeli yazı yazip paylaştığı şiiri dinleyip ağladım. Saçmalığa bakar mısın kendi kendimin olmayan aşkının ızdırabını çektim. Ahah. Şaka bir yana böyle duyguları neden istediğim biri değil de istemediğim biri hissediyor diye ağladım.

Uyumadan önce beni güldürecek bir şeye ihtiyacım var. Yoksa uyuyamayacağım. Çünkü az önce travma sonrası stres bozukluğum olduğunu farkettim. Ve bu durum beni ekstra üzdü ve korkuttu.

Hayatın ta kendisi.

ilk how i met your mother ı izledim zamanında yayınlandığı dönemlerde. Sonra dizi final yaptıktan sonra boşluğa düştüm. friends e başladım. Yani komikti ama eski geldi görüntüler falan filan. Arayada bişiler oldu devam edememiştim. Hımym den sonra çok ısınamamıştım açıkçası karakterlere de.

Şimdi aradan 5 yıl falan geçti dün friendse başladım tekrar. Ve çok sevdim. Görüntüler eski falan da gelmedi. Karakterlere ısındım çok sevdim. Ara verdikten sonra izlemek iyi geldi diye düşünüyorum.

Henüz 10.bölümde falanım. Açıkçası bir kıyaslama yapamayacağım. Ama üstteki entry de arkadaş hımym’e eleştiriyi çok abartmış. Haksızlık etmiş. Kesinlikle katılmıyorum. Belki birisi bir tık daha iyidir ama arada bu şekilde dağlar kadar fark olduğunu sanmıyorum.

Seni çok özledim.. sensiz bir yıl geride kaldı. Ve ben hala rüyalarımda aslında ölmemiş olduğunu çıkıp geldiğini görüyorum. Uyanınca üç saniye sadece üç saniye gerçek sanıyorum. Fakat sonrasında tokat gibi çarpıyor yüzüme gerçekler. Ama merak etme. Ben güçlü olmayı senden öğrendim. Kabullenmeyi ama bir yandan savaşmaya devam etmeyi.

1. Eski sevgilim bu yaz evleniyormuş.
2. Flörtle arkadaş arası olduğum fakat aniden benimle iletişimi kesen insan evladının kızıl kendinden büyük bir kadınla takılmaya başladığını öğrendim.

Bir gün de iki darbe. Kişilerin bir önemi yok. Duygum kalmadı çok oldu soğuyalı. Fakat insanların hayatına devam etmesi çok koyuyor bana.

Benim elim kolum kanadım kırıldı. Çok zor bir sene geçirdim. Çok sevdiğim birinin Ölümüyle kazayla hastane köşelerinde sürünme ile tanıştım. Resmen kendi kıyametim koptu. Hayata yeni yeni odaklanıyorum. Ve ben bu haldeyken insanların hayatının güzel gitmesi en azından felaketsiz benim de eskiden olduğum gibi devam etmesi zoruma gidiyor. Bahsettiğim iki insan için değil aslında sitemim. Genel.

Keşke hayatta mutluluk ne kadar iyi bir insan olduğumuzla orantılı olsa. Ama değil. Bazı insanlar bahtsızdır. Hep daha fazlası olur. Daha kötüsü. Güçlü durdukça daha da üstüne gelir hayat. Çok doldum ya. Anlatıyorum ama bir şey değişmeyecek. Ya bu deveyi güdüp kabulleneceğim yada bu diyardan gideceğim.