leblebi tozu

--spoiler--
leblebi.
gayet kendi halinde, yer yer sari, yer yer tuzlu. oyle kucuk seffaf posette falan hicbir anlam ifade etmeyen, sessiz sakin bi yiyecek. grimsi bi kese kagidinda olsa, belki evet. artik o da yok be. be?
ya da hersey artik biraz boyle. biraz daha anlamsiz. mesela hersey birlesik mi yaziliyodu yoksa ayri mi, her gun biraz daha anlamsiz gelmekte.
evet, leblebinin anlam tasidigi gunlerdi onlar, leblebi deyince gozleri parlayan cocuklar vardi. o cocuklar leblebinin seklini bilmezlerdi. okulun cikisina gelirdi her gun o biyikli amca, o mucizevi tozu satardi kucuk beyaz kaplar icinde. cunku eskiden biraz daha mucizeviydi hersey.belki de her sey.
o cocuklara bi simit ve bi meyve suyu alacak kadar harclik verilirdi her gun. ama o leblebi tozu oyle sevilirdi ki, bazen meyve suyu, bazen de simit alinmazdi. zil calsin, okul bitsin, kosup leblebi tozu aliyim derdi o cocuklar. siraya gecerlerdi, sira gelince hala leblebi tozu varsa ne buyuk mutluluk.. sonra servise falan kosup gururla yerlerdi onu. soluk borusuna kacti mi bozuntuya vermeden oksurulurdu. iste oyle gunlerdi onlar.
simdi o cocuklar buyudu, buyuyunce mi ogrendiler leblebinin bi sekli oldugunu, yoksa leblebinin bi sekli oldugunu ogrenince mi buyuyuverdiler birden, bilinmiyor.
simdi her dogan cocuk biraz daha eksik buyuyecek hissi uyandiriyor bende.
sansliyim diyorum.
sahi,var mi hala o biyikli amcalardan?
--spoiler--

http://alkislarlayasiyoru.../icerik/2193/leblebi-tozu