iş hayatının insana öğrettikleri

kimse senin kankan değil. öncelikle bunu öğrenmek lazım.

nedense bu konuda türk halkı diğer ülkelerdeki düzeni bir türlü tutturamadı.

anında arkadaş olmaya çalışıyor, bütün özel sırlarımızı paylaşıyor, gıybet yapıyor, yanımızdakini nefer olarak ilan ediyoruz. iki gün sonra bir olay olduğunda rüzgar tersine dönüyor, her şey alt üst oluyor.

ondan sonra gelsin ayak kaydırmacalar, fiskoslar.

elin yabancısı ne yapıyor, o da insanlarla samimiyet kuruyor, gidiyor dışarıda birasını içiyor, sohbet ediyor, vakit geçiriyor ama özelini kendisine saklıyor.

duygusal bir millet olabiliriz, ama birazcık da profesyonellik lazım sanki.