yokluğun başağrısı

abdulkadir budak'ın bir şiiri.

kibritle oynarken büyük yangınlar
çıkaran sen miydin dar bir alanda
güldüğün olurdu, şiir yazdığın
bir kuş sapan taşlarından sıyrılıp
kanadını gökyüzüne çarpınca

seni bir kuğudan ya da ceylandan
havuzdan, avcıdan önce sormuşum
seni el emeği ya da göz nuru
olan ince kitaplardan sormuşum
beyaz tenli ekmek benim tanığım
seni sofralardan önce sormuşum
sen bir ozan mıydın, boy hedefi mi
seni hep gerili duran bir yayın
öldürücü kimliğinden sormuşum

dağın bir yanını tırmanmamışken
öteki yanını düşleyen dostum
ey haksız nedenlerle dışlanan ağaç
seni ormanlardan farklı sormuşum

kibritle oynarken yangın çıkaran
seni yanık giysilerden sormuşum
daha çok beş harfli bir kız adından
ya da bir sevdalı baştan sormuşum
umudumun öncüsü nasıl özlendiysem
seni böyle olur olmaz yerlerde
seni olur olmaz kimselerden sormuşum
ters karşılık alınca kavga etmişim
kokusunu saklayan gülün yanına
uzun süren sürgünlere gitmişim

dağın bir yanını tırmanmamışken
öteki yüzünü düşleyen sendin
ilk dizesi oldun şiirlerimin.