gecenin şiiri

sabahın bu saatinde ne işimiz var ayakta, şu yanımdaki
kül tablasının yerinde olman gerekmiyor mu? ve
parmaklarımın arasında duran sigara yerine saçların?
bu müzik, çok can alıcı noktalarımdan temas ediyor kalbime
keşke biraz ölsem.

hayatımdan onurunla git.hava soğuk, köpekler havlıyor,
şarjım az, sabah iş var.ah ne modernist bir insansınızlar!

dinle bu kısmı sigaram söylüyor,
makam: kaybedenler

bir devir batıyor geceyle birlikte, bereket tanrısı öptürürken güneşe sikini
-öğretmenim, bu amına koduğumun melodisi hep bel altı vuruyor, inciniyorum.

sen sadece saklandın, her şeyini bu meydanda bırakıp
bayrağa sırtını dönerek bayrağın gölgesinden çıktığını
sanıyorsun.sabahları bu odaya güneş doğmuyor,
yazdığım mektuplara gözyaşlarımı rendeliyorum.

kaldırımlara mayın döşeyesim geliyor.sonsuz bir
uykuya yatacağımı kafka'ya fısıldamıştım.

hayatımdan onurunla çık git.duvarlarla öpüştürdüğüm
boş rakı kadehleri adını inliyor yaralı bir şekilde,
-aynı ben

biraz benzinle bir kurabiyeci dükkanını ateşe
vereceğim kendimle birlikte,

dilimdeki en hakiki küfür, kalan tek mirasımdır.

gece batıyor,
bir devirle,
ve sen gülümsüyorsun gıyabında düzenlenen bir törenle,
kelimelerin olmadığı bir şarkı ile.

hayatımdan siktir git! yeteri kadar kanımı döktüm
gözyaşlarımla birlikte
ve acını karşılayacak kadar madde.