lucio battisti

italya'da zeki muren gibi bir seydir, sevmeyeni yoktur, bunu da hak eder. 5 mart 1943'te dogdu, kendisinden bir yas buyuk olan ve o dogmadan olen ayni isimli bir abisi vardi. basta diger sanatcilara soz yazip beste yapiyodu, sonra 1969'da bizzat kendisi olaya girdi ve o mukemmel, bugulu sesiyle -bugulu ses evet- mogol'un sairane sozleriyle, melodik besteleriyle ve tabii ki italyanca'nin lirikalligiyle ortaligi senelerce kasip kavurdu. italyan rock'i diger ulkelerinkine pek benzemez, ozellikle progressive'de cok asmislardir ve kendi ekolleri vardir, iste bunun en buyuk nedeni battisti'dir. buna ragmen bu adam alcakgonullulukle kameralardan, paparazzilerden uzak bir yasanti surdu, birkac fotografi disinda fotografini bulmak bile zor. 1998'de cok erken ucup gitti bu dunyadan, soyleyecek cok seyi vardi. eger battisti bir ingiliz olsaydi yere goge sigdirilamazdi, buna adim gibi eminim. benim icin dunyanin en buyuk muzikal dehasi paul mccartney'den sonra gelir kendisi. ulkemizde neredeyse hic bilinmemesi de benim gibi populer olani sevmeyenler icin buyuk bir sans ehe. bir suru tarzda, dilde soylemis bu adami bir kez bile dinlemeyenler, cok sey kaybediyosunuz.