sıçmak

ihtiyaç olmanın ötesinde dramatik bir süreci yansıtmaktadır. insanın kendinden kaçamayacağı iki yerden birini temsil eder bu durum. merak edenler olabilir diye; sözünü ettiğim yerlerden ilki yorgan altıdır. o daha dramatiktir ama bugün buna yoğunlaşmak istiyorum. dört duvar arasında görebildiğin tek şey fayanslardır. görmekten öte, buna yoğunlaşmak demeliyim. kokuyu belli bir süre sonra hissetmeyeceğinden ötürü bu durumun rahatsız edici oluşuyla ilgili cümle kurmanı engellemem gerek ahmak piç. boktan iş dedikleri budur. üretim faaliyetini bitirdiğin boku yolcu ederken bu duruma nahoş diyemezsin. bokun kendisi nahoş olabilir, fakat senin bu faaliyeti gerçekleştirme aşamaların nahoş değil. bu nahoş olmama durumu derin ve derin olduğu için zaman isteyen farklı bir alt konu olduğu için detaylara girmeyeceğim. yanda bıraktığım cümlede iki defa "için" kelimesi kullandım ve sen bunu fark etmedin. her neyse. konu o değil.

hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayan ve kendilerini birçok kişiden üstün gören kibirli piçlerin yüzlerine bazı gerçekleri çarpmak için sıçtıkları boku gösterin onlara. içinde bok taşıyorsun orospu çocuğu. senin yaptığını diğer hayvanlar da yapıyor. senin sıçtığın boku köpekler de sıçıyor. köpeklerden, ya da diğer hayvanlardan tek farkın medeniyet kurmuş olmandır. medeniyet elbet bir gün çökecek. o gün geldiğinde hayatta kalmak için yapacaklarınla bütün hayvanlardan daha aşağı olduğunu acı bir şekilde öğreneceksin.

ıkınırken oluşan yüz ifadenizi sikiyim. bu gerçeklerden kaçamazsınız. sıçarken zihninizde oluşan düşüncelerden kaçamazsınız. sıçmak size ölümü hatırlatmalı embesil piçler. birkaç şey daha vardı, unuttum onları.