Ya anasını sikicem sinirden delirtti artık şu embesil hatalar. Ulan adamlar 1 kere gelemiyor gerizekalı sığırın teki al da at diye veriyor karşı takım oyuncusuna.
90 dakika deli ettiniz insanı amk.

Bunları izledikten sonra hiç bir ekip bu kadar samimi gelmiyor bana. Feign videolarının altına da yazıyorum daha sık gelsin diye suat reyiz duy bizi. Tek eğlencem sizi izlemek kaldı.

Bak bak şerefsizlerin yaptığı habere bak.
Arya stark'ın ölüm listesi gibi dert biriktirmişiz bünyede. bizden sinirlisi nasıl olsun zaten.
Bizde açlık sınırının altında yaşayanların istatistiği tutulurken Adamlar dertsizliğin verdiği işsizlikten sinirlilik istatistiği tutuyor amk. Sikerim yapacağınız istatistiği.
Sinirlendim.

Yüzleşmeye çekindiğim, düşünmek yerine baska şeylerle kendimi oyalayıp kaçtığım benim içimi söküp atan o gerçekler her geçen gün daha çok sıkıştırıyor içimi. Öyle çok ihtiyacım var ki kendi kendime içimi dökmeye.. Ama yapamıyorum çünkü göz pınarlarım bitkin. Öyle uzun yazılar yazdım ki, hiç biri ifade edemedi kendimi geri sildim.
Kaldırması çok zor bazı şeyleri. Unutulduğumu, hak etmediğimi işittiğimi, hak etmediğimi yaşadığımı kabullenmem de zor.
Kendimle bir gün her şeyi konuşup kabullendiğimde bu büyük sızım biraz olsun diner umarım.

Yazın en sıcak günlerinde 24 saat su kesintisi mi olur amına koyim ya. Yapacağınız işin ta amk.

Cicikuşum.

Kendini çok eksik hissettiğinde hiç bir şey eskisi gibi tat vermiyor. Ne heyecanın tam ne de sevincin. O eksiklik ve duydukların öyle bir acıtıyor ki canını sadece susmak kalıyor.

Hiç geçmiyor lan biraz olsun azalmıyor bile. Zaman tersine işliyor bu nasıl bir şey deliricem artık amk.

Ben mesaj bildirimlerini falan kapattım. Kimsenin ne mesajına bakıyorum ne de cevap veriyorum.

Bayramın tek anlamı sevdiklerimizin bizi hatırlaması, iletişim kurmak ve dargınsan dahi barışmaktı. Ailem ve ailemin içinden gördüklerim dısında pek de umursadığım insan yok. Geçen bayramdan sonraki şu kısa sürede eksildim.
Hayat kısa, çok sevdiğiniz biri size bir adım atarsa 10 adım gidin. Dilin kemiği yok, insan sinirle de konuşur bilinçli de. Sevgisini hissediyorsanız siktir edin yersiz gururu, affedin ya da affettirin. 1 kere gelinen dünyada sizin bayramınızı tebrik ettiğinde mutluluktan sürekli istemsizce sırıttığınız insanları kaybetmeyin. Her şey bir şekilde aşılır ama yokluğunun acısı aşılamaz. Eksik devam etmeyin, bayram da bahane olsun.
iyi bayramlarınız olsun.

Baya bi rezervimiz varmış. Yemeye kalksam gözümde hep jelibon yiyenin kendisine saygısı yoktur sözü beliriyor.
Hiç iyi değilim lan ben. Geçen de önüme soğuk baklava getirdiler, yemem diye tutturdum yemedim. Benden adam olmaz.

Tam 7 ayrı yerde ve 2si çok büyük saçkıranlarım var. Stres, sıkıntı, üzüntü sebepli olduğunu söylüyor doktor. Bir tedavi uygulayıp komple o bölgeleri yara yapacaklar ve çok can yakıcı bir şeymiş.
Canım tatlı olm benim ya korkuyom ben.

Bazı tipler var ya böyle kendini ifade edemez ama sana söyler başkasına beni şöyle anlat diye. 10 kere geri çevirirsin ama yine de yapmanı ister. En son tamam kardeşim yaptım ama ne olur bilemem dersin, halbuki bi sikim yapmazsın. Hatta karşı tarafı da bu isteğinden haberdar edersin. Git basbasa kendin konuş amk ben niye aracı oluyorum dediğimde ben kötü oluyorum. Yeter artık sussun yaptım diyeyim diyorum, bu sefer sahiden yaptım sanılıyor. Ulan baskaları yüzünden neden ben kötü oluyorum?
Kimseyi yerli yersiz övemem. Başkasına iyi göstermeye çalışmak için olmadığı biri gibi anlatamam. Geçmişi düşünüyorum hep de, yapmadığım şeylerle suçlanmak ağrıma gidiyor.

Enstürmantel değil, Sözleri güzel.

"senin müzik zevkinle benimkisi hiç tutmuyor. Gönderdiğin hiç bir şarkıyı beğenmedim, dinleyeceğim şeyler değil"
Yollayamadım ben de.

Korkmadan yürüyorum karanlığa.
Ah, bir bilsen nasıl zor geliyor hayat. Ayrılıktan yana bu şarkılar varken Bitmek bilmeyen bütün bu yaşanmışlıklar.
Görmüyorlar, duymuyorlar, anlamıyorlar Hasretinle yandığımı
Ne ay geceden ayrılmayı bırakır
Ne de ben, senin güzel gözlerinden kaçmayı. ölümden
Korkuyorlar, oysa ki senden ayrılmanın
Acısını bilmiyorlar.

https://youtu.be/UHX10D_OXAw

Öyle bir boşluk, öyle bir eksiklik var ki yaptığım her şey yarım bile değil. Kendimi ikna ettiğim her düşünce ertesi gün kendini resetliyor.
Kendimden sıkıldım, bunaldım.

Dün hesabıma 10.000 tl para geldi, bugün yine eksideyim. Borçtan kafamızı kaldıramıyoruz amk bu nasıl iş.

Zamanla unutulmak mı daha acı yoksa nefret edilmek mi? Hak etmesen bile sırf unutmasın diye nefret etmesini istemekten büyük bir çaresizlik var mı? Her gün, içinde ve düşüncelerinde çok büyük birinin artık seni unuttuğunu bilmek mi süründürür, yoksa seni düşündüğünde nefret hissetmesi mi?
Gerçeği kabul etmeyip, hala içinde taşıdığın o umut süründürür. Her gün umut edersin, her günün sonunda o sağlam şamarı yüzünde hissedersin.

Sadece bugün mü? Ben gittiğim yolları karıştırıyorum. Dalıp gidiyorum sürekli.

Özlemekten nefesiniz kesiliyorsa. Aranızda ne olursa olsun, kötü hiç bir şey düşünemiyor ve konduramıyorsanız çok seviyorsunuzdur.

Bazen insanlık mı yapıyorum enayilik mi diye kendi kendime çok düşünüyorum. Çünkü insanlar beni insanlıktan soğuttu. Hep diğerlerinin düştüğü seviyeden uzak olmak adına kendimi bozmamaya çalıştım. Onun gibi yaparsam bana da ona baktıkları gibi bakacaklar mantığı oluştu. insanların nasıl baktığı neden bu kadar önemli di mi.. Ama ben kendime bakarken onlar gibi görünmek istemiyordum. Küçüklüğümden beri kendime yapmadığım fedakarlığı bir başkasına yaparken buluyorum kendimi hep. Ben bir şey aldıysam yanımdakilere daha büyük bir pay verir, bazen kendime hiç almazdım bile. Biraz büyüdük, zar zor para kazanıyordum ve kendime doğru düzgün bişi almadan kenara koydum paramı. Bir arkadasım çok zorda olduğunu söylediğinde hiç düşünmeden hepsini ona verdim. Ben de zordaydım ama onu kurtarabilmek istedim. Biraz zaman sonra bi baktım tatilden kareler atıyor Facebook'a. Ben de param olmadığı için evde oturuyorum öyle.
işe başladık, kim ne istiyosa kırmadım. Sabahın köründe otobüse binmesin, akşam yorulmuştur vs diyerek kapılarının önünden alıp bırakıyordum. Karşılık ya da minnet beklemiyordum benim vicdanım böyle istiyordu. Ama Benim işim düştüğünde herkes arazi. insanlığımdan tiksiniyodum ya, aptal yerine koyulmak canımı sıkıyordu ve zamanı geldiğinde asıl aptalı onlara göstermek istiyordum. Ama bünyem kin tutmadığından 2 gün sonra siktir et ya deyip kendi benliğime dönüyordum. iyi niyetim diğerlerine olan sevgimden değil lan kendime olan saygımdandı. Bir kişi bile anlayamadı beni. Neden sömürgeye dönüşüyor bu? Neden iyiyi örnek alıp böyle olmalıyım denmiyor da faydalanma isteği oluşuyor. Bu çiğlik neden var?
Sırf kendimi onların sınıfına koymamak için dengim olmayanların götünü kaldırdığımı farkettim. iyi niyetimden de insanlıktan da tiksinir hale geldim. Hepinizin tek tek çıkarcılığınızı sikeyim ben. 3 kuruşluk zeka ile uyanık olduğunu zannetmek de böylelerine yakışır zaten.

Ya ben bu dünyanın ta amına koyayım. Benim için değerli olanın peşinde koştum. Küstü, barışmaya çabaladım. Sorun oldu sorunu çözmeye uğraştım. Her şeyden korumak istedim. O üzülmesin, acılarını keşke üstüme alabilsem de o gülse ben ağlasam istedim. Yalan değil bin bela beni bulsun ki istedim ulan. Dara düştüğünde yanında olayım, üzüntüsünü paylaşayım, azcık yüzü gülecekse ne istiyosa onu yapayım dedim. Onu üzecek tek söz gelmesin diye ne gerekiyorsa yapmaya çalıştım. Kırdı dağıttı, tek güzel sözüne affetim. Beni siktir etti eğdim başımı gittim. Bana kendimi fazlalık gibi, olmasam daha iyi olur gibi, zarar veriyordum gibi hissettirdi. ona iyi olacak düşüncesi ile ben kendimden bile korumak için siktirip gitmeyi tercih ettim. Sahte oldu adım. Benim yanlış düşünmeye hakkım yoktu. Herkes yanlış düşünebilir ama ben düşünemem. Öyle bi hakkım yok ben kimim ki. Hep dürüst oldum ama yalancılıkla suçlandım. Kendimden önce onu düşünmeye çalıştım bencil oldum.. Ne şerefim kaldı ne kişiliğim. Bu nasıl vicdan arkadaş.. Bu neyin nefreti ne yaptım da hak ettim dostum. Neden bu dünya kötü niye bu kadar pamuk ipliğine bağlı her şey. Niye hatır yok. Niye bir insanı yıkmak bu kadar basit. Bu mu reva olan.. Haklılığı sikeyim, haklı olsam da özür diledim yeter ki canı sıkılıp üzülmesin dedim.
Haklı olmak şu siktiğimin dünyasında her şey gibi. 1 kere geldiğimiz şu dünyada sevdiklerimden ayrı kalmamak için hep adım attım. Utandım sıkıldım ama yine yaptım yine yaptım. "Rahatsız eden" oldum. 
Benim hissettiklerimin bi önemi yoktu ki. Bu kadar çok incitip, inciten benmişim gibi davranılması vicdansızlık.
Amına koyduğumun hayatı bu muydu benim hak ettiğim.. Nasıl kalkiyim altından..

Bir sigara yakıcam, yine sadece benim için değerli olan aptal çakmağı yanımdan yine ayıramicam. Ben unutulup gidicem, bunca şeye rağmen hep seven ben olucam.