şu andaki bilinç seviyenle 10 yaşına dönseydin

(#28168690)
(bkz: dikkat spoiler içerir)

Post modern bir çocukluk geçirirdim muhtemelen.

Sıkıntıdan patlardım.
Ben o yaştayken internet bile yoktu.

ilkokuldaki sümüklü kızların taş bebek olacaklarını bilir ve ona göre davranırdım.

Bilinç yaşadığımız tecrübeyle oluşur.Kişinin bilinci oturmuşsa eğer,bulunduğu yaşta da cok büyük işler basarır.Bu kişi 10 yaşına dönerse yaptığı tüm hataların bir çizelgesini çıkarır ve daha da öteye giderek bir de 10 yaşındaki başarılı bir kişiyle empati yapar.Bu kişi gercekten iyi bir donanıma sahip bir kişi olur ve her yerde farkını ortaya koyar.Ama unutmaması gereken tek sey 10 yaşına döndükten sonraki çevresini nasıl secmesi gerektiği.

Ustun zekalilar okuluna giderdim.

Yazın kuran kursuna hayatta gitmezdim. Çıkar dışarı toprakta yuvarlanırdım. Ya da boş duvara saatlerce baksam daha çok şey kazanırdım. Saçma sapan şeyler için harcamışlar yaz tatillerimi.

gel lan bi internet sitesi açalım derdim.

Ortalığın a.ına koyardım..

Pişmanlıkları gösteren başlıktır. Ne kadar daha yaşayacağını nereden biliyorsun? Bundan sonra pişman olmayacak şekilde yaşamayı denesen?

ya siyasete atılırdım ya diyanet işleri başkanlığına uğraşırdım cevabına sahip sorudur. bu zamanlarda para bu sektörlerde hiç boşuna uğraşmayacaksın mühendis olayım doktor olayım mimar olayım avukat olayım diye. atılacaksın buralara bu dünyalığın tamam. zaten hiç çalışmayacağın için boş vaktinde bol olacak inançlı birisi isen ibadetlerini yaparsın o boş vakitlerde diğer dünyayı da kurtarırsın belki..

Büyük ihtimal balkondan aşşağıya işemeyi bırakırdım.

kimseyi karşılıksız sevmezdim. öyle bedavadan sevgi vermezdim. Meğer kimse beni karşılıksız sevmiyormuş*
beni gerçekten seven, başarım için çabalayan sadece anne ve babammış. En çok onlara eziyet ederdim. Beni sevmeyenlere ise daha iyi davranırdım. Şimdi kahrımı çekenler hala yine o geçmişte kahrımı çekmiş olanlar.

Belkide hala aynı hataları yapıyorumdur, bunu görmek ve düzeltmek için 10 yaşına dönmeye gerek yok ki.

ailemi dinlemeyerek resme odaklanırdım. matematikteki o toplama ödevlerini kafadan atmazdım( o zamanlarda bile pert ) . Sonra boşu boşuna birilerini üzdüğüm için üzülmezdim, nedense hep beni daha fazla üzdüklerini anlamazdım. ip atlayamıyorum diye üzülüp dizlerimi yara yapana kadar düşmezdim mesela. Yada beni sadece ismim yüzünden sevmeyen insanlara ailem demezdim. saklambaç oynayayım derken komşudan azar yememeye çalışırdım belki. Duvarları boyamaz veya gece uyanık kalmazdım. çatıya çıkmamaya alışırdım en azından, çünkü hala bir yanım o rüzgarı özlüyor. ağlamayı öğrenmezdim hala ailem duygu sömürüsü yapıyorum sanıyor.saçlarımı kesmeye çalışmaz boğazım acıyana kadar koşmazdım. imkanım olsa hala peltek kalırdım. yada dedem bana sarılmak isterken ondan kaçmazdım, hep kokunuzu doya doya içime çekmek istiyorum derdi. sanırım fazla vaktinin kalmadığının bilincindeydi.
sonra sanırım tüm bunları yapmazdım . Yine de sen busun ha gayret bu günlerde geçicek derdim kendime . yada kafayı falan yerdim herhalde. 10 yaş fazla tehlikeli bir yaştı düşünmek için.

On değil yedi sekiz falan olması lazım iki elim kanda olsa yapacağım şey için.

o yıldan 2017 ye kadar korkmadan çekinmeden kadıköydeki fener - gs derbilerinde basardım fenere.

istediğim spora başlar o dalda şimdiye milli olurdum. hatta en iyisi bile olabilirdim lan. az konuşurdum. bir de hocalara abidik gubidik cevap vermezdim.

aynı devam ederdim. ben buyum aga değişmem.

yine insanlar sikimde olmamaya devam ederdi.

Ahh ahhh.

Bir spor dalını çok önemseyerek yapardım.

iki sene sonra sigaraya başlamazdım.

ilk önce düşük aldığım sınavlara yeniden girip daha yüksek alırdım.

daha entelektüel düşünür, kendimi yaşıtlarımdan üstün görürdüm.

bir çocuk 7'sinde neyse 70'inde de odur.

Sanırım olduğum yerden çok daha iyi bir yerde olabilmek için sadece ders çalışırdım. Başarabilecek kapasiteye ve imkana sahipken yan gelip yatmanın cezasını çekiyorum şu an.