şu andaki bilinç seviyenle 10 yaşına dönseydin

ailemi dinlemeyerek resme odaklanırdım. matematikteki o toplama ödevlerini kafadan atmazdım( o zamanlarda bile pert ) . Sonra boşu boşuna birilerini üzdüğüm için üzülmezdim, nedense hep beni daha fazla üzdüklerini anlamazdım. ip atlayamıyorum diye üzülüp dizlerimi yara yapana kadar düşmezdim mesela. Yada beni sadece ismim yüzünden sevmeyen insanlara ailem demezdim. saklambaç oynayayım derken komşudan azar yememeye çalışırdım belki. Duvarları boyamaz veya gece uyanık kalmazdım. çatıya çıkmamaya alışırdım en azından, çünkü hala bir yanım o rüzgarı özlüyor. ağlamayı öğrenmezdim hala ailem duygu sömürüsü yapıyorum sanıyor.saçlarımı kesmeye çalışmaz boğazım acıyana kadar koşmazdım. imkanım olsa hala peltek kalırdım. yada dedem bana sarılmak isterken ondan kaçmazdım, hep kokunuzu doya doya içime çekmek istiyorum derdi. sanırım fazla vaktinin kalmadığının bilincindeydi.
sonra sanırım tüm bunları yapmazdım . Yine de sen busun ha gayret bu günlerde geçicek derdim kendime . yada kafayı falan yerdim herhalde. 10 yaş fazla tehlikeli bir yaştı düşünmek için.