üniversite hayali

herkesin aslında gerçekleşecek olandan daha farklı kurduğu hayaldir. dershanelerde dirsek çürütürken o çıkış ziliyle birlikte her akşam eve dönüşlerde müzik dinlerken hayal edersin o mükemmel hayatı. nasıl istersen öyle yaşayacaksın, karışanın edenin olmayacak, kitap okuma alışkanlığın o ana kadar yoksa da haftada bir kitap bitireceksin, kızlar olacak hep çevrende ve mükemmel arkadaşlıkların. belki de şuan ki çevreni hiç aramayacaksın diye düşüneceksin, devamlı farklı şehirlere arkadaşlarının yanına gideceksin, okuyacaksın ama gezeceksin de, alkolün dibine vuracaksın vs. vs. an gelir, o okul kazanılır. ilk sene aslında kısmen yapılır da bunlar fakat bir hayal kırıklığı da olur inceden. istediklerinizi yapamamışsındır çünkü. sene biter. bakarsın en çok dostluk biriktirmişsin, bir de 4-5 kız girmiş hayatına, ama gecelik ama 2 aylık. sonraki seneye hayıflanır yaptıklarımın iki katını yapıcam dersin. sonra o sene de biter, diğer sene de biter hatta diğeri de.. hemde çeve küçüle küçüle, arkadaş kaybede kaybede, aldığın alkolü artıra artıra.. sonra, 5 sene sonra döner bakarsın. düzenli yaptığın ve kendini geliştirdiğin tek şey alkoldür bir de kırgınlıklar. yaş geçmeye başlamıştır biraz biraz. her gün geç vakitlerde uyanıp gece geç vakitlerde içmeye başlamışsındır. ve farkında olmadan 2 senedir de böyle yaşıyorsundur. sonra dersin keşke mezun senemde olsam da tekrar hazırlansam, daha kötü bölüm olsa hatta en kötüsü ama bu tecrübelerim de olsa diye. ama iş işten geçmiştir, oturur anca 3-4 satır karalarsın kendi kendine. her gün bu gün benim için geri kalan mükemmel hayatımın ilk günü olacak der fakat aslında her gün daha da dibe batarsın. sonra kendine kızarsın, neden yapamıyorum diye. sebebini bilsen de o kadar alışkanlık haline gelmiştir ki bu yaşam tarzı ne kendini değiştirebilirsin ne de yaşadığın hayatı. dedim ya, anca karalarsın 3-4 satır sonra da 8-10 tane içer sızarsın, bu böyle...