bugün

yazarların çalınan eşyalarını oluşturur.

ayakkabılarım...
ayakkabılarım.

o son rekatı kılmıycaktım...
ortaokulda yeni aldığım gıcır gıcır hırkamı banka koyup top oynamaya dalmıştım, hala çalana söverim. o son golü atmayacaktım...
Küçükken bisikletim. Ne ağlamıştım ama ya.
özgüven ve 23 ile 30 yaş gbundan değerli olan ve dana bana ait hiçbirşeyi olmadı.
telefonum 5+ yıllık sım kartım ve gömleğim. salonda yatıyorum. sabah saat 6 gibi camı açtım 2. katta oturuyoruz kimse girmez dedim o saatte saat 6.30 tekrar kalktığımda yoktu. bu adam ne zaman geldi nasıl aldı ve ben nasıl duymadım bilemiyorum.
Listesini yapsam burdan kars'a yol olacak esyalardir.
iki yıl içinde üç adet cep telefonu... Hırsızın "ulan bu gerizekalı, bunu durmadan takip edelim. Nasıl olsa yine bir mallık yapar" düsturuyla hareket ettiğini düşünüyor ve mallığıma doymuyorum hala.
Diş fırçası. Böyle iğrenç insanlar var işte.
benim hatunu çaldılardı bi zaman. sonra geri getirdiler. bozuk bu diye.
telefonum. bulamayınca çaldırıyorum. sessizdeyse kötü.
telefon. arada çaldırırm bizimkiler evde mi diye. *
donum. askerde dolapta duran donuma kadar çalmışlardı.
iphone umu çaldı ahlaksızlar.
Mavi spor
ayakkabilarim.
Çöp kovası... ulan nasıl yokluktasınız kapının önünde duran çöp kovasını çalıyorsunuz.
(bkz: kalem)

arkadaş, yazımız güzel diye marifeti kalemde sanıyorlar galiba, her yıl birisi bi tane uçuruyo benden, bi yakalarsam fena yapıcam.
bu yaşıma kadar;

2 adet cep telefonu
1 adet oto teybi
1 adet aşortman
1 çift ayakkabı
3 külçe altın
beş burma bilezik
1 dal cigara...

en fenası bir dal cigaraydı. tiryakinin son cigarası çalınır mı şerefsiz?
6. Sinifa giderken zor bela aldirdigim bisikletimi 2 gun icinde internet cafeden caldirmistim.
(bkz: kalp)
bisiklet. gerçi çalanı da biliyor gibiyim.
karton marlbora sene 1997.
ne zaman kapı önüne bırakılsa, kaybolan terlikler.ayakkabılar 40 numara olduğundan tercih sebebi olmuyorlar efem.*
ortaokulda yeni aldigim ayakkabimi kapimizin onunden çalmislardi, unutmam o ayakkabiyi.
silgim
kalemim
defterim.