yalnız şarkı

eski ve güzel bir mor ve ötesi şarkısı.

belki bir gün güneş doğar
mezarının üstünden, sen sessizce uyurken
uyanınca üzülme gerçek bu işte.

Bu kadar güzel ifade edilebilir ancak.

Kaybedilmesi mümkün kılınmayanların kıyısına dayandıran toy ve mahkum kıldıran yargıç.

içini olduğu gibi çekip tüm ritmlerin arasındaki tınıya yığar, bırakır... Tesadüfen!

https://m.uludagsozluk.com/e/37536060/

kelimeler, sokaklar ve evler ne kadar da boş şeyler...

Evet; Tesadüfen yalnızım, henüz yolun başındayım.

Mor ve ötesi'nin ilk albümünün (bkz: şehir) müthiş ötesi çıkış parçası. Söz-müzik Harun Tekin'e aittir.
işte sözleri;

olasılıklar, şanslar
olaylar neden hep senin tersine
bunu hala sorma
yanlış yer ve yanlış zaman
bunlar hep aldatmaca
bunu artık anla

belki bir gün güneş doğar
mezarının üstünden, sen sessizce uyurken
uyanınca üzülme gerçek bu işte

tesadüfen yalnızsın, henüz yolun başındasın
tesadüfen yalnızsın, gerçeklerin farkındasın

kelimeler sokaklar ve evler
ne kadar da boş şeyler
sen gizlice ağlarken
biraz umut biraz sevgi
ne çok şey demek oysa
senden uzakta

ama kim bilir belki bir gün
o yaşarken sen ölmezsin, acılar akıp gider
uyanınca üzülme gerçek bu işte.

"kelimeler, sokaklar ve evler" in ne kadar da boş şeyler olduğunu hissettiğim an kafa radyomda çalmaya başlayan şarkı ve bu iyiye alamet değil.

bu ara tekrar tekrar düşünce zincirimi ele geçiren, lakin ısrarla dinlemeyi reddettiğim şarkı.

tesadüfi, yalnızlık .
tesadüfi ısrarla.

" tesadüfen 'yalnızsın' "

hayatımda aşka dair bir şey olmadığında bile dinlediğim zaman beni ağlatabilen şarkı.

kelimeler, sokaklar ve evler ne kadar da boş şeyler sen gizlice ağlarken
derken beni bitiren şarkı.

edit: ayrıca "mor renkli" klibinde, grubun eski üyesi derin esmer'i piyano çalarken görebilirsiniz bu kısımda.

--spoiler--
biraz umut biraz sevgi
ne de çok şey demek oysa
senden, uzakta
--spoiler--

yalnızlık falan bilmem ancak mor ve ötesi'nin en güzel parçasıdır şahsi kanaatimce.

sonra gece, sonra çocuklar ve hayvanlar ve son deneme.

bir gece vakti aklıma düşen mor ve ötesi şarkısı.bana lise yıllarımı hatırlatıyor.ve hayatımda bir topluluğa söylediğim ilk ve tek şarkı.müzik hocası tahtaya çıkartmış ve sınıf önünde söyletmişti.bir anda mor ve ötesinin ilk iki albümünü indirme isteği uyandırdı bende.

bu şarkıya ne yorum yapılsa az. alkollüyken dinlenmemesi gerekiyor kesinlikle, bunalıma sürükler. ayık kafayla dinlendiğinde de garip bir hüzne boğuyor. "biraz umut biraz sevgi ne çok şey demek oysa, senden uzakta" kısmı ruhun en ince olduğu noktaya vurur. girişi zaten ayrı kopartır. "tesadüfen yalnızsın henüz yolun başındasın" diye hökürürken kendini kandırmaya da devam edersin...

dünya yalan söylüyor" albümlerinden önce olan az ama sadık olan mor ve ötesi fanlarının favori parçalarından biridir. ilk albümlerinde olmasından mıdır nedir, hem bir amatörlük hem de o amatörlüğün verdiği naiflik vardır şarkıda

akustik versiyonu daha güzel olan şarkı.

tabi mor ve ötesi ilk albümüne göre işin piri olmuş. nerde 4 çocuğun söylediği yalnız şarkı, nerde şimdiki mor ve ötesi nin söylediği yalnız şarkı? mor ve ötesi nin en iyi şarkılarından biri çoklarına göre.

mor ve ötesi nin en karanlık şarkısıdir. dinledikçe depresyon sokar insanın içine.

bir de bu vardır.
(bkz: yalnız şarkıcı)*
(bkz: mor ve ötesi)

tanım : hayatımı özetleyebilecek, yaşadığım süreçte, her vakit arka fonda çalabilecek mor ve ötesi eseri.

bazen herkesin yalnız hissettiği olur kendisini..herhangi bir şeye kızmışsındır anlık, veya istediğin bir şey yolunda gitmemiştir kafan atmıştır, bakarsın o an çevrende kimse yok seni anlayabilecek, hatta seni anlayabilecek nitelemesini geçtim, hiç kimse yoktur. fakat belli bi' süre sonra kendini biraz olsun iyi hissettiğinde etrafına baktığında yalnız olmadığını görürsün..

ama eğer, "olasılıklar, şanslar" ne olursa olsun "olaylar senin hep tersine"yken bunu belli bi' zaman sorgulamazsın başlarda, ama içine de atarsın biraz. işte bazen bu içine attıkların dışa çıkmaya çalışır, kısa süreliğine de olsa bastırırsın onları. bazen, "yanlış yerde ve yanlış zaman"larda bulunursun ama bu sürelerde kendini kandırırsın genelde, çünkü "bunlar hep aldatmaca"dır.

bir gün sabahın köründe kalkarsın, daha önce atlası çıkarıp haritada bile yerini bulmakta güçlük çektiğin bi' kentte gözlerini açmışsındır sabaha. güneş tepelerin üstünden doğmuştur, " sen sessizce uyurken", odana, gözlerinin içine içine vurmaktadır. derin bi' uykudan uyanmışsındır belki de, etrafına bakarsın, kimse yoktur, ailen, arkadaşların, kısacası herkesten uzakta"tesadüfen yalnızsın"dır ama önünde koca bi' gün vardır, yani "yolun başındasın"dır.

çıkarsın dışarı, çok kısa süre önce tanıştığın insanlarla karşılaşırsın, konuşursun, sana uzak kelimelerle. tanıdık olmayan sokaklardan, evlerin yanından geçersin, "burda ne işim var ki benim" dersin, bu olanların "ne kadar boş şeyler" olduğunu düşünürsün kendi kendine..

eve dönersin, sevdiklerin düşer aklına. o sırada büyük bir kısmı beraberdir belki de, seslerini duymak istersin, şansını denersin, sadece 5 dakika - o da onların seslerini duyamadan - iğrenç görüntü kalitesinde yüzlerini görürsün, onlar senin sesini duyarken. hepsini de göremezsin zaten, sadece bir kısmını. meşgul olduklarını, daha sonra konuşabileceğinizi söyleyip, konuşmayı - tek taraflı konuşmayı, konuşan ben oluyorum - sonlandırırlar. içten içe "gizlice ağlarsın", içinde bulunan "biraz umut, biraz sevgi"nin - sanılanın aksine - hiçbir şey ifade etmediğini görürsün.

onlardan kilometrelerce uzaktayken, bir kez daha yalnız olduğunu hatırlarsın, hayat devam ederken, "onlar yaşarken sen ölmezsin, acılar akıp gider"..

bir başka güne uyanırsın, gece rüyanda onları hatırlatan şeyler görmüşsündür. bi' hışımla kalkarsın, yine etrafına baktığında kimseyi göremezsin, "yalnız" olduğun gerçeği kafana dank diye iner..hayatın boyunca sürekli o kavramla beraber yaşamış olsan da hala ona alışamadığını, öte yandan onla yaşamak zorunda olduğunu anlarsın. yine yolun başına döndüğünü farkedersin;
" tesadüfen yalnız, henüz yolun başındasın"dır.
"tesadüfen yalnız, gerçeklerin başındasın"dır...

saçma salak klibinin bile hoş gelebildiği şarkı. çocukluğumuz saklı o amatörlükte ne yapalım, seviyoruz. belirtmeden edemeyeceğim:

"kelimeler sokaklar ve evler, ne kadar da boş şeyler, sen gizlice ağlarken."

insana ölümü en fazla hatırlatan şarkılardandır. mümkünse üst üste dinlenmemelidir, fena çarpar.
(bkz: mor ve ötesi)

mor ve ötesinin en güzel şarkılarından kişinin kendisine yazılmış gibidir.

Olasılıklar, şanslar
Olaylar neden hep senin tersine
Bunu hala sorma
Yanlış yer ve yanlış zaman
Bunlar hep aldatmaca
Bunu artık anla
Belki bir gün güneş doğar mezarının üstünden
Sen sessizce uyurken
Uyanınca üzülme gerçek bu işte tesadüfen yalnızsın
Henüz yolun başındasın
Tesadüfen yalnızsın
Gerçeklerin farkındasın
Kelimeler sokaklar ve evler
Ne kadar da boş şeyler
Sen gizlice ağlarken
Biraz umut biraz sevgi
Ne de çok şey demek oysa
Senden, uzakta
Ama kimbilir belki bir gün
O yaşarken sen ölmezsin
Acılar akıp gider
Uyanınca üzülme gerçek bu işte
Tesadüfen yalnızsın henüz yolun başındasın
Tesadüfen yalnızsın gerçeklerin farkındasın

ayrıca yavuz bingölün de aynı isimli bir şarkısı vardır.

Aşk huzun gece uzun
Ne yana donsem yuzun
Bir yanimda sevda atesi
Bir yanimda kullerin

Karsi kiyida uyusa gunes
Gonlume gece yagar
Sen hic dinlemedin ki beni
Sozlerim oksuz kalir

Niceleri buna sevda dedi ask dedi dus dedi
Kimileride boyle ask olmaz unut dedi
Bu yuregim carpiyor seninle senin icin
Birtek o seni benden de cok seviyor

Niceleri buna sevda dedi hayal dedi gec dedi
Kimileri de boyle ask olmaz unut dedi
Bu yuregim carpiyor seninle senin icin
Birtek o seni benden de cok seviyor

mor ve ötesi'nin en güzel şarkısı denilebilecek şarkılarından. her daim dinlenesi.

sen müziğin m'sinden anlamazken -şimdi de çok anlıyor sayılmazsın ya- abin dinlerdi bu şarkıyı.. sana da zorla dinletmişliği vardı, "abi iğvrançsın" diyerek atmıştın kulaklıkları, anlam verememiştin sözlere..

şimdi ne oldu janie ?
niye hayatının soundtrack i olarak anmayı düşünüyorsun ?
sen mi düşürdün kendini yalnız şarkılar dinleyecek duruma ?
sen mi kendini yalnız, onsuz bıraktın; senin hayatın mı artık her dakikası işkence gibi gelen ?

onun nerede oldugu hakkında bir fikrin var mı ?
ihtimaller mi cevaptan kaçmana sebep?..

olasılıklar, şanslar, olaylar neden hep senin tersine ?..

-bunu hala sorma.

belki bir gün güneş doğar..

her dinleyişte kendime "acaba bu yalnızlık iyi bir şey mi" diye sorduran şarkı.