sürekli anne diye bağıran apartman bebeleri

lan olum hepimiz çocuk olduk, hepimiz bıcır bıcırdık bir zamanlar, hepimiz yaramazdık, fırlamaydık, ele avuca sığmazdık falan ama, yok lan, biz bu kadar itici değildik olum. yoksa öyle miydik?

ben ki, çocuk delisi bir adamımdır, yani şu gün evlensem 27 tane çocuk yaparım, o derece. ama bu sıpalar, yemin ediyorum çocuk sevgisi namına bir şey bırakmadı bende. sabahtan akşama kadar susmuyorlar, sokaktan yukarı dikiyorlar kafaları, her biri apartmanın ayrı bir katına doğru haykırıyor; annneeeeeeeğğğğ annnneeeeeeeğğğğ... o anneler de ne bok yiyolarsa, biri de çıkıp; ne var yavrum, derdin nedir, ne böğürüyorsun? demiyor.

ben geceleri uyuyan bir insan değilimdir, genelde gündüz yatarım, lakin bu veletler yüzünden doğru düzgün uyuyamıyorum. uykumun arasında annneeeeğğ diye böğüren bir çocuk sesi duyunca da, ister istemez, mevzu bahis anne kişisini, pek de hoş olmayan şekillerde rüyamda görüyorum.

mesele de ne biliyon mu?

-annnneeeeeğğğğ, anneeeeeğğğğ, annneeeeeğğğ
+ne var yavrum?
-topumu atsana

ya da;

-annneeeeeeğğğğ
+efendim çocuğum?
-karnım acıktı...

lan hele bir de, bunların çocuklukla ergenlik arasında olanları var ki, evlere şenlik... o nasıl bir sestir, o nasıl bir böğürmedir allahım yalebbim ya. beynimin duvarlarını kemiriyor yemin ederim.

bu veletler yüzünden, gıyabında sövdüğüm tüm annelerden de özür diliyorum. ama ne yapayım ya... eşşek sıpaları...

doğurup sokağa atma psikolojisinin verdiği sonuçtur.

bir de şöylesi var.
-biiir ikiii üçççç
koro halde senkronize bağırarak
-semiha teyzeeeeee

klavyeyi atasım geliyor kafalarına.

aynı dertten muzdaripim şu sıralar. bir komşu var çocuğunun adı mert. sabahtan akşama kadar mert, mert... biz artık ona kendi aramızda şu kadın yine mertliyor diyoruz. zaten diğer çocukların anne, anne... demeleri devam ediyor bir yandan da bu kadın mertliyor. şimdi Allah'tan ramazan geldi de bağıracak hal bulamıyor herhalde.

aslında sadece anne diye bağırmıyorlar.

bakınız şu an yurttan sesler velet korosu olaraktan aynen şöyle bağırmaktalar;

--spoiler--
biiiiir ikiiiii üüüüüç ireeem seniii seviyoooruuuuuzzzzzz, ooooo yeeeeeesss ahehuehehaheuehehehe
--spoiler--

?

(bkz: anne kakam geldi)

bir de bunların, tuvalette "annneeeeeeee bittiiiiiiiii" diye bağıranları mevcuttur. her sabah havalandırma boşluğunda yankılanır sesleri. *

çivili sopa alıp tekme tokat dalmak istediğim bebelerdir.

annem çağırmasa da biraz daha oynasam diye düşünen sokak veledlerinin tam ters grubudur.

bizim alt katta var bir tane. her gün anne diye usanmadan bağırır. hayır kardeşim biz de çocuk olduk da zırt pırt yukarı anne diye bağırmıyoduk. ben bir su istemek için bağırırdım o da 40 yılın başı bir. annesinde iş yok ki çocuğunda iş olsun.

işte pek çok kişinin hayatının ağzına sıçan şeylerden birisidir bu.

gırtlaklarına her türlü nesne sokmak istediğim bebeler. bi susun aq bi susun yaa.

nostalji, dejavu yaşatan bebelerdir.
şimdi onları duyunca hepsini dövmek, başlarından aşağı su dökmek, siktirin gidin burda bağırmayın diye tepkiler vermek istesek de, biz de yaptık zamanında. bizi nerelerde yazdılar acaba.

sürekli gecekondu diye bağıran ankara bebeleri gibidir.

hep de önemli bir iş yaparken , tam odaklanacakken, bu sinirleri tavan yaptıran veletler o zamanlamayı ayarlayıp anneeee bağırışını koparırlar. içinizden gelen pataklama isteğini sindirmekten , ağzınıza gelen hakaretleri de yutmaktan başka çare yoktur desek de gidip dövmenizde de bir sakınca yoktur . *

(bkz: adam haklı beyler)

ayrıca;

bebelerle görüştüm haberler kötü, böğürmeye devam diyolla.

+ annneeee...

- ne var oğğlummm...

+ peynir ekmek sal.

yanıt alınamadığında, yerini "babaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa" ya da evde olması muhtemel diğer bireye bırakır. **
bir de duruma alışmış anneler, mahalledeki çocuklardan biri anne diye seslendiğinde, bağıranın kendi çocuğu olma ihtimalini göz ardı edemez ve her bir feryatta cama, kapıya, pencereye koşarlar.

ankaralı olan çocuklardır. Aryıca bakınız ;

(bkz: la bebe)
(bkz: bebe)

benim anlamadığım şey, etraftaki herkesin duymasına rağmen, o çocuğun annesi neden bir türlü duyamaz ve cevap verip herkesi rahata kavuşturmaz.

Türkçe öğretmenleri dövülesi sözlük yazarlarının kendisiyle ilgili başlık açmasına neden olan velettir.

Çocuk "ısrarla anne"diye bağırıyorsa o ayrı, ama "anne" diye ısrarlı bir şekilde bağırıyorsa, işte o zaman olmadı.

Edit: Başlık değişmiş ya la.

Bir zamanlar hepimiz o velettik. Şimdi burdan arkasından konuşmaya gerek yok.

ısrarla " efeeee" diye bağıran annenin evladıdır. annesine ulaşamadığında tek tek zillere basar ve "şeeey ben annemi ayıyoydum da siz de i acaba?" der. ısırılasıdır.

belki de bir arkadaşına araba çarpmıştır, belki biri küçük kıza cinsi münasebette bulunmaya kalkmıştır ya da kötü bir olay tanığı olmıştur. illa laf olsun diye ciğerlerini patlatacak kadar bağırmaz herhalde.

biz ailecek bu küçük yavrucaklara zil ve duafonun hayatımıza ne gibi kolaylıklar sağladığını öğretmeye çalışıyoruz. başarılı da olduk bazı vakalarda.