bugün

Kimliği belirli bir cisim yaklaşıyor.
çocukken babam adam olacak çocuk bokundan belli olur derdi, bokta bi keramet var sanırdım, durup durup bokuma bakardim.
yaralarımı sar dedim pansuman yapıp gönderdin.
Canim sevismek istiyor.
Aşırı dağınık fakat çok titiz bi insanım.
Uzun zamandır kimsenin bana dokunmasına tahammül edemiyorum. Metroda otobüste yolda vücuduma değince biri istemsizce çenem kasılıyor ve o kısmım çürüyüp yok olsun istiyorum. Bunu sadece bir arkadasıma açabildim o da görüstügümüzde veya vedalasırken sarılmadıgımda alınmasın diye. Yardım almam gerektigini biliyorum ama bu bi doktora görünüp suram agrıyor demek gibi degil ki. insanlara yeniden güvenmemi, iğrenmememi saglayacak ilaclar kesfedildi mi?
biliyormusun sevgilim? seni sevdim. bir insan hayatında ne kadar çok ve ne kadar güzel sevebilirse, o kadar sevdim. buda benim yenik zaferim.
Bazen ölmek istiyorum sözlük. Ama öyle böyle değil. Gerçekten ölmek. Denedim de. 3 kere denedim. Arkadaşım yakaladı her defasında. Ama bir gün hiç düşünmeden yapacağım bunu. Kimsenin engel olamayacağı bir zamanda.
az önce babamla konuştum sözlük.
kendisine ofis ortamının bana göre olmadığını, artık sürünecek bile olsam kendi işimi yapmak istediğimi söyledim. kızdı.. ama ne istiyorsan onu yap, seni burada zorla tutmuyorum dedi.
iki yüzlülük yapamadım daha fazla. önümüzdeki ay istifa ediyorum. dua edin lütfen, ben elimden geleni yapacağım.
Bugün 250.000 hesap kapatmam lazım.

Ve

Müşteri

Hayat kadını çocuğu.

"Tanrı" nin çevresi bunlarla dolu.
bir itirafım bile yok !
hala seviyormuşum ya sözluk!

şimdi napıçaz ?
ezanı allah okuyor sanıyodum.
Benim için aşırı yorucu bir gündü ama işten erken çıkmak sevindirdi. Ford fabrikasına fransız takım arkadaşlarımla gittiğim yeri gelip sık sık tercümanlık ettim yeri gelip robotik konusunda fransızlardan birşeyler öğrendim. Tabiki işten eve erken dönmekse paha biçilemez kısmı.
Hayatımın en önemli iş teklifini aldım sanırım. Bir yandan deli gibi korkuyorum. Bir yandan ecnebinin make it or break it dediği gibi, 1 yılımızı gömüp başarırsak ömür boyu karada ölüm yok. Şan şöhret para vs yorgunluk ve beceremezsek siliniriz korkusu...
sorunlarınızı dinlemek istemiyorum ben ağlama duvarı değilim lütfen.
Az önce yanlışlıkla başka birisinin hesabına havale yaptım. inşallah ihtiyacı olan birisidir.
mesajlaşırken bazen çok kompleks cümleler kurduğumu fark edip göndermeden önce silip daha basit şeyler yazıyorum. tabi bunu her seferinde yapamıyorum. geçmiş konuşmaları okurken niye böyle bi şey yazmışım ki ben dediğim çok oluyor. çok fazla kasıyorum ve insanlar bunu sevmiyor.

hemen edit: mesela bu entry daha kısa daha basit olabilirdi ama olamıyor. buna da yolladıktan hemen sonra fark etmek diyoruz.
yeni nesil kapalıların hepsinden iğreniyorum.
Bence ben siklotimikim.
herkesten çok kendimden nefret ediyorum.
Şu yaşıma kadar kariyerim icin dosedigim taslari tek vurusla yerle bir edip kozamdan cikma cesaretini gosteremeden olucem korkusuyla yasamaktan beyin humması gecireyaziyorum.
Sevgilimden ayrıldıktan sonra beni WhatsApptan engellemesini bizzat kendim istedim. Engelli değildim ve elim hep son görülmesine giderdi. Engelli olduğumda en azından yerimi biliyorum.
en yakın arkadaşlarımdan biri ağır yelloz çıktı ama öyle böyle değil. sen kalk 4 yıllık arkadaşlığını bir kıskançlık uğruna heba et, yazık ne diyeyim. gerçi artık şaşırtmıyor beni böyle durumlar, nerden baksan her sene bu ve benzeri şeyleri yaşıyorum zaten. ne demişler, kazık yiye yiye yememeyi öğrenirsin. hayat işte.
"susmak en güzel tepkidir" sözünün doğruluğunu birkez daha tecrübe ettim bu gece. normalde sinirlenip bağıracağım bir olayla karşı karşıya kaldım lakin yalnızca sustum ve sakinliğimi korudum. üst üste yüzlerce kez özür duydum kırk dakika içinde," bana bağır, sinirlen lütfen ama böyle yapma. vicdan azabından ölmek üzereyim.büyük aptallık ettim, lütfen bağır bana ama susma" diye ikna edilmeye çalışılıyorum.mantık herzaman kazandırıyor fakat bazen nefsime yenik düşüyorum.