sigara içenlere duyulan nefret

anlamsız nefrettir. sigara içmeyen birinin tercihi önemliyse, sigara içen birinin de tercihi önemlidir. dolayısıyla nefret gereksiz ve anlamsızdır.

bağımlısı olmaktan korktuğu merete bok atıp prim yapmaya çalışan insan modellerinin sonucu kendi ülkesi ve ortamında kısıtlanan insanın "ohh olsun" olarak tepki aldığı ve ilerleyen günlerde cinayet, cinnet sayısının artacağı nefret biçimi. canını seven sussun!
(bkz: içerim de sıçarım da)

dumanını size doğru üfleyen pezevenge duyulan nefrettir.

(bkz: pezevenk)

insanın kendine duyduğu nefretin üstünde bir nefret değildir. sigarayı bırakamayan acizin birisin der iç ses kendi kendine. haklısın iç ses konuş belki faydası olur.

6 yıldır günde en az bir paket içen biri olarak şunu içtelikle söyleyebilirim:

sigara içen insan ikinci sınıf insandır. hakettiği muameleyi görmesi gerekir. ama bu hiçbir zaman nefret olmamalıdır.

ağzının ortasında içmediği sürece tamamen kendini tatmin amaçlı duyulan nefrettir. ergenlik çağlarında üniversitede sigaraya başlamayacak kadar şanslı bir birey olmasına şükretmez de. Ben çok kendime sahibi, irademe sahibim geyikleri yapar.

binbir türlü neden var hayranı olduğun bir sanatçıdan, kız arkadaşına erkek arkadaşına kadar, ailene kadar seni sigaraya başlatacak etken olarak. Bunlar bir araya gelmediği için şükret pezevenk.

siz sigara içmiyor ama arkadaşlarınız ve ailenizdeki herkes sigara içiyorsa haklı bir nefrettir. çünkü sürekli onlarla vakit geçirdiğinizden siz de sigara içen biri kadar zarar görürsünüz.

sigarayı bıraktıktan sonra, nedeni anlaşılan şeydir. *

sigaraya göre değişen nefrettir. içilen sigara mentollüyse ya da çikolatalıysa hiç böyle bir duygu duyulmaz.
(bkz: captain black)
(bkz: djarum black)
(bkz: djarum menthol)

Sanki dumanını suratına üfleyip izmariti balkonuna atıyorum ibinenin.

içtiğim zamanlarda da haklı gördüğüm "sevmeme" durumudur. nefret ağır kaçar.

10 küsür sene kullandım sigarayı ve maalesef kapalı ortama girdiğimde insanların suratlarına oluşan hoşnutsuzluğu görüyordum ve rahatsız oluyordum kendimden. yaklaşık 7 sene evvel bıraktım sigarayı ve şu anda kapalı ortamda iken sigara içen ve daha fenası içtikten hemen sonra ortama giren birisinin ne kadar iğrenç koktuğunu gördükten sonra özellikle sigara içtiğim zamanlardaki kendimden iyice tiksinir oldum. gerçekten çok ama çok kötü bir koku imiş her gün yeniden yeniden ve yeniden tecrübe ediyorum..

birde kapalı ortamda misal araç ile bir yere giderken sigara yakanlar var ki bu lavuklar sanki sizi sinir etmek için içiyorlar gibi gelmeye başlıyor bir zaman sonra.. bazıları ise öyle bir köklüyor öyle bir kül serpiyor ki etrafa açık alanda olsanız bile fark etmiyor o sigaranın yarısını size içirtiyor külünü ağzınıza gözünüze sokuyor resmen.

Alayı saygısız ve haklı olarak nefret edilecek tiptir, karşında fosur fosur utanmadan dumanını suratına üfler, yan masadan biri içer elinde dumanı yellersin, üflersin yani rahatsızlığını dile getirirsin ama bunun hiç sikinde bile olmaz, ulan ben senin iğrenç kokunu çekmek zorundamıyım, sigara yasağı var ama kontrolü yok malesef.

Sigara içebilir fakat en nefret edilen, toplu tasımaya bınmeden son fırtını içine cekmesidir. Bu dumanın yarısını dısarı yarısını da sızın agzına ufledıgını farketmeyecek kadar ruh hastası olmasıdır.

Hele yanında yakıp içince iyice nefret ediyor insan. Mecburmuyum o zıkkımı çekmeye.