spora adamaktır.
daha bulamadım o yollardan birini. dur bakalım bulunca haber vereceğim.
acilen nefes alma egzersizlerine başlanması gerekir. zira ayrılığın ilk zamanları ''la o yokken ben nasıl nefes alıyordum?'' diye gereksiz gereksiz ortalıkta dolaşırsın... sonrasında zaten alışıyorsun, hatta ve hatta neden daha önce ayrılmadım? diye pişmanlıklar başlar ki, o dönemler daha önce kendine haksızlık yaptığın, kendini boş yere üzdüğün için, ana avrat kendine sövsen azdır...
zaman sadece onsuzluğa alıştırır sizi, siz de zamana uyarsınız başka bir yolu var mıdır bilmem.
kafa dinlemeyi öğrenme yollarıdır.
bir de kardeşi varolan yollardır.

(bkz: arkadaşlı hayata alışma yolları)
yalnızlığı yalnızlık olarak yaşamaktır.
Ortada bir aşk sevgi varsa yasını tutmayı bilmeli insan.
var ettiği sevgiye olan saygıdır bu.
hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam edebiliyor olmak köpekliktir bence.
aşk bu değildir.
ya da çağımızın ilişkileri fazla yüzeysel ya da açıkçası çok ama çok boktan...
Şöyle birşey var;
(bkz: sevdiğinden ayrılınca acının üstesinden gelmek)
numarayi değiştirerek başlayabilirsin, eski sim kartı kırıp... böylece onun arayacağına dair içindeki ümitler bir nebze azalmış olur.
* arkadaşlarınızla daha çok zaman geçirin.
* sevgiliniz varken yapamadığınız şeyleri doyasıya yapın.
* kimseye hesap vermeden doyasıya gezin.
* telefonunuzu 24 saat kapalı tutmanın zevkine varın.
* sözlükte "aman sevgilim ne der?" korkusu olmadan aklınıza ne geliyorsa yazın.

bunlar sizi mutlu etmediyse iyilerinden yeni bir tane bulun.
(bkz: aslına rücu etmek)
yeni sevgili bulmaya çalışmak.
alışmak zor gelir. ama alıştıktan sonra dünyanın tek kişilik olduğunu fark edersin. ve hayatının aşkı dahi gelse seni oradan çıkaramaz. alışmışsındır. güvende hissedersin kendini.
Sağ elle başlanır.
böyle bir kitap çıksa kapış kapış giderdi. gerçi yazılanlar ne halta yarar orası da tartışılır.