sevdiğinden ayrılınca acının üstesinden gelmek

Başlık "sevdiğinden ayrıldığın zaman oluşan ayrılık acısının üstünden gelmek" olmalıydı. Malum karakter limiti nedeni ile yazamadım.
Çok sevdiğiniz kişiden çeşitli nedenlerden dolayı ayrılmak zorunda kalındığı zaman, ortada kalan sevgiden dolayı oluşan acının üstesinden gelebilmektir. Bu ayrılık karşı tarafın artık sevmiyor olması, ayrı kalmak ve benzeri nedenlerden ötürü olabilir.

Bir yandan da çok sevdiği bir kızdan ayrılmış ( (bkz: sevgilinin artık sizi sevmiyor olması)) olarak nasıl üstesinden geldiğimi de yazmak istedim.

Neler yaptım?
*Öncelikle onu unutmaya çalıştım, ona olan sevgimi gizlemeye içime atmaya ve orada yokmuş gibi davranmaya çalıştım. Olmadı, acının büyümesine neden oldu, neredeyse ayağına kapanacaktım.
*Dikkatimi dağıtmaya kendimi meşgul tutmaya çalıştım. Bir süre işe yaradı, ancak bir yerden sonra en ufak boşluklarda bile aklıma gelmeye başladı. Birde vizeler bitti, aynı sınıfta aynı bölümde olduğumuz için her gün onu görmek sürekli özlemimi acımı güçlendiriyordu.
*Arkadaş kalmaya çalıştım. Kendimi kandırdım, evet arkadaş rolü yapabiliyordum ancak ona sarılamamak, onu öpememek, ona içimden geldiği gibi hitap edememek beni hem üzdü, hemde acımı büyüttü.

Bende bir liste yaptım, tamamen dürüst bir şekilde onu sevme nedenlerimi ve ondan soğuma nedenlerimi yazdım.
Örneğin, çok güzel bir gülüşü vardı, bu pozitifti; aşırı alıngandı, çok trip atıyordu; negatifti.
Bir noktaya kadar yeterli oldu, onu özlüyordum ancak acım hafiflemişti.

En son olarak kendime şunu sordum:
"Beni sevmiyorsa, bir daha biz olamayacaksak ben neden hala bu kadar direniyorum, niye bu kadar acı çekiyorum ?"