sevgiliniz kanser olsa ne yaparsınız

Merak etme felek o tecrübeyi de yaşattı tam bu hayatta her şey daha nasıl bombok olabilir derken hem de.

daha çok severim, yanından ayrılmam.

ayrılasım varsa, kanseri yenene ya da yenemeyene kadar beklerim. moral önemli olduğu için onu terk etmem vicdanıma göre cinayet gibi bir şey olur.

ama ortalama bir kız ay kesin ölücem deyip strese girer, kurtulacağı varsa da ölür gider o ayrı.

eski entrylerime bakın.canım eşim 7 aydır meme kanseri ile mucadele ediyor.defalarca ameliyat,kemoterapi,radyoterapi.şu anda 4.ameliyat için hastanedeyiz.bu satırları hastane refakatçı koltuğundan yazıyorum.rabbim herkese şifasını versin.

kanserden kansere değişir. artık kanser çok sık görülmeye başladı. önemli olan erken fark edip çözmeye çalışmak. ama eğer çözümü olmayacak evredeyse bu bir kabus falan olmalı.

Başka sevgili bulurdum.

Şaka şaka , kahrolurdum.

Evlenme teklif ederdim.

Ne yapmam gerekirse onu.

Babada bir sevgili ise babam kanser olduğu için başıma gelen olaydır. Sevdiğiniz birini allah son günlerin ne yaparsan yap diye sana veriyor.

Herşeyin sınırlı zamanın az olduğunu biliyorsun ama elindeki eşya değil bir insan.

Onu üzmemek için mutluymuş gibi yalan gülücükler saçıyorsun. O acı çekerken sen somurtamıyorsun. Ve o son nefesini verirken onun acısına ortak olamıyorsun.

Allah kimseye o hastalığı vermesin. Düşmanıma bile vermesin.

Direkt terk ederdim. Doğruya doğru.

Bir soru.

yanımda olmadığı bir an kendi telefonundan google'a ''helva tarifi'' diye aratıp telefonu masaya geri koyardım.

Tüm yolların kapandığı bir anda ancak ötenazi ilacını paylaşırdım elimden başka ne gelir.

Sarıp sarmalarım. Olum o insanın hayatında olmadığı kadar ihtiyacı var lan size. Azcık adam olun.

ayıptır söylemesi hafızam biraz iyidir.
yazı yazmayı da deli gibi severim.
bir de şeyyy.
bir şeyi sevmeye başlayınca, azıcık sevmeye başlayınca, kendimi azıcık kaptırınca durum yorulum sakinim azım yoktur.

yani onun kanser olması elbette onun kadar yıkmaz beni yıkamaz, hasta psikolojisi başkadır ama benim için de eskisi gibi olmaz bir şeyler.
onunla değişir hayatım.

ama ilk yapacağım şeylerden biri, yani tedavi sürecini başlattıktan sonra

bir defter alır a'dan z'ye aklımda olan, beraber kurduğumuz tüm hayalleri yazardım.
okurken gülmekten altına sıçacağı şekilde *
yer yer duygulanacağı şekilde
sevgimden onu bırakmayacağımdan emin olacağı şekilde
umut verecek, gözünde canlandıracak, hayal kurdurtacak şekilde yazardım.

o defteri açıp açıp okuyacağı kafa dağıtacağı şekilde.

bunun defter olanını değil albüm olanını anneme yapmıştım doğum gününde.
biraz fotoğraf- yazı / fotoğraf yazı şeklinde yapmıştım.
özellikle de kendim banyo için eve dönerken vermiştim ki okurken utanmıyım diye.

nerden bilebilirdim ki en rezil cümlelerimi en rezil fotoğraflarımı hemşirelere göstere göstere okuyacağını?

sonra da 9 ayda koca serviste neden bir hemşire düşüremedin. amk ertesi gün yüzüme bakanın gülesi geliyordu :(

neyse
ne diyorduk
allah korusun!
hem sevdiklerimin saçının teline zarar gelmesinden
hem de aşkımdan bu kadar kolay vazgeçecek kadar orospu çocuğu olmaktan.

ilk adım olarak onun hastalığını kabullenmesini (olumlu anlamda) sağlamaya calışırdım. Böylece mucadelenin ilk safhasını kazanırdık. Daha sonra ona yanında olma sebebimin hastalığından dolayı acıma duygusundan kaynaklanmadığını ve onu iyi günde kotu günde her daim seveceğimi hissettirirdim. Hayatında hiç eğlenmediği kadar eğlenmesini sağlardım. Kanser tedavisi de moral çok önemli diye biliyoruz çünkü.

Üzülürüm iyileşse de tam tersi de olsa yanında kalırım hep.

Bugün yanındaki, yarın sen. Bu işler böyle.

7 Sene önce kemiğimde kist olduğu için çok ciddi bir ameliyat geçirdim. O zamanki sevgilim, şimdi 6 yıllık eşim. Başka sözüm yok hakim bey.

birkaç insan haricinde diğerlerini merak ettim hep mi bu kadar kalitesiz, adi, orospu çocuğuydunuz yoksa sonradan mı edindiniz bu kadar sıradanlaşmayı?

hasta olan bir insan için sanal bile olsa ne kadar basitleşebiliyorsunuz? belki bunlar şimdi gırgır şamata tarzında düşünceler ama ufak düşünceler zamanla karakterinize yerleşir gençler yapmayın bunun imtihanına kalırsınız Allah korusun imtihandan da kalırsınız soğuk görmüş peniş gibi büzülürsünüz.

Beklemeden evlenirdim. Ona sıkı sıkı sarılırdım. her gün güneşi selamlayıp güne beraber başlamak için bir gün bile beklemek istemezdim. Yanında olurdum.

Çok ağlak bir insan olarak karşısında ağlamam bu konu yüzünden. Normal hayatımıza devam ederiz. Daha çok severim demeyeceğim sizler gibi, daha çok sevmek için kanser olmasına gerek yok. Umarım öyle bir şey olmaz.

Onunla beraber yaşar onunla beraber ölürüm.

Birisini sevmişsem zaten o noktadan sonra kanser sevgimi sınayacak bir sınav olmaktan çıkmış demektir.

aradaki bağ da önemli!
yani sevgili ama kaç günlük veya yillik sevgili?

rahmetli anam kanser değil ama bakım ve morale ihtiyaci olan bir hastalikla yillar yili mücadele etti. hep yanında oldum, bakımını yaptım.
ama anne bu!
hiç anneyle sevgili bir olur mu?

oliver barrett gibi yaparım.

Bilmem benim hic sevgilim olmadiki bakkal amca .