sevgiliniz kanser olsa ne yaparsınız

Sevgilim var diye sevinirim.

bir dakika düşünmem elimden canımdan ne geliyorsa yaparım. aksini düşünen varsa siz sevmeyin zaten amk.

Terkedip gidiyosunuz ben size soyliyim hic burda duyar kasmayın
Gitmeyende acıdıgı icin gitmiyo ama oda terkediyo sonucta.

Kanserden daha tehlikeli bir şey varsa o da dışlanma duygusudur. Herkes mutlu huzurlu bir insanı sevmek ister, asıl önemli olan zor zamanlarında yanında olmaktır.

Tedavi sürecinde moral ilaçtan daha etkilidir.
Her sabah yastığına dökülen saçlarını görüp yavaş yavaş ölüyorum hissine kapılmasın diye onunla beraber saçsız kalmaktır.

Bazen kanserle sevgili olmaktır. Kanser bulaşıcı değildir, sevin.

kafama sıkar giderim.

Sonuna kadar yanında olurum. Aşkım büyük. Şu noktadan sonra yatağa mahkum olacak olsa yine evlenirim.

kurtulabilmesi için elimden geleni yapardım. son anına kadar da yanında olurdum. var mı öyle yarı yolda adam bırakmak.

Düşünmek bile istemiyorum. Sağlığına kavuşana kadar aldığı her nefeste yanında olurdum.

Tedavi süresince elimden geldiği kadar destek olur, yardım ederim.
Sevgilim ise biri, ileride eşim olacak kişidir. Hayatımı paylaşacağım birisini yarı yolda bırakıp gitmek, bana değil kimseye yakışmaz.
Şu hayatta her şey insan için, kimin başına ne geleceği ve ne ile sınanacağımızı bilemeyiz.

kanserli yerinden öperim. bırakıp gidenler, giderim diyenler sabah sabah hepiniz topsunuz lan.

yazilanlara bak lan. ne kadar serefsizlik dolu entryler. bu tamamen o anki duruma bagli. tabi ki ayrilmazsiniz da ama hastanin moral duzeyine gore hareket edersiniz.

onunla mücadele ederim. aksini düşünen zaten insan değildir.

Umarım öyle bişey olmaz.

Sevişebildiğim kadar sevişirdim.

Oha lan çok kötü hissederdim Bir saniye ayrılmazdım yanından. Elimden geldiğince mutlu ederdim.

Onu mutlu etmek için elimden gelen herşeyi yapardım. Onunla birlikte olmaya devam ederdim. Her zamankinden daha çok severdim ve daha çok bağlanırdım ona. Onu ayakta tutmaya ve güçlü etmeye çalışırdım. Allah kimsenin başına vermesin ama insanları ve özellikle sevdiğiniz insanı böyle bir zorumda çekip gidecekseniz dönüp bir aynaya bakın ve kendinize şu soruyu sorun. "Ben insan mıyım ?".

Öncelikle bir Radyoterapi teknikeri olarak evlerden uzak olsun. Lakin onun için Can’ımı vermeye razıyım. Onunla bol vakit geçirir ve tıbbi olarak ne yapılması gerekiyorsa elimden geleni yaparım.

Tedavisini sağlarım ne var bunda.

Yanında olduğumu hissettiririm ona istediği şeyleri yaşatmak için elimden ne gelirse yaparım.

ilk öğrendiğimde kendimi tutamaz ağlardım, hıçkıra hıçkıra. Olamaz olamaz dedikçe aslında yalvarırdım Allah'a, ona şifa versin diye.
Herhalde kendimi toparlamadan karşısına çıkamazdım. Gerçi toparlandıktan sonra karşısına çıksam değişen pek bir şey olmazdı. boynuna sarılır, kokusunu içime çeke çeke tekrar ağlardım. Artık kendi derdini unutur beni teselli etmeye çalışırdı.
Hatta kesin gülerdi, morale ihtiyacı varken moral veren durumuna geçen kim olsa güler bence.
Sonrası belli zaten en etkili tedavi yöntemi olan; sevgi ve şevkat ile elinden tutar, onunla beraber yürürdüm o yolu.

en cok "gitmem" diyeniniz 5 seneyi yok sayıp evden esyalarını bile toplamadan siktir oldu gitti, iki ay sonrada evlendi
bırakın bu ayakları.

isterse çaresini bulurum. istemezse de intihar edebiliriz.

üzülürüm. ama bu işlerde moral önemli. so hep destek tam destek.

ayrılmanın eşiğindeyken öğrendiysek de mecbur devam.

Şurada bırakırdım trollüğü yapanlar var hani.
Bir o kadarı gerçekten bırakırdı.

Yok kanserden kendime de enjekte ettirirdim diyenler var.
Yemez kardeşim. Allah'a kalan ömrünün yarısını ona, ötekini sende bırakıp mutlu olmanızı dileyebilirsin sadece. Sanırım en azından ben samimi şekilde bunu dilerdim.

Ağlarsın belki. Beni ağlatacak belki tek şey bu olurdu sanırım. Belki ağlamaktan yüzün iğnelenmeye başlardı ve o hep uzaktan görüp duyduğun üzüntüden felç olan insanları daha iyi anlardın.

Ben Moral vermeye çalışmazdım, farklı davranmak ters teper bana göre daima.

Ama daha sıkı sarılırdım elbet. Eskiye nazaran hiç yalnız bırakmazdım. Kavga çıkardığım milyon tane şey önemsiz gelirdi. Göstermelik hafif kavgalar ederdim farklı davrandığımı hissetmesin diye.

Yapmak istediği ne varsa destek olurdum. Evlenemeyeceğini istemeden ima etsin yıldırım nikahı kıyardık belki, yemişim hazırlığını her şeyini.

Tedavi sürecini aksatmazdım. Öyle bir başının etini yerdim ki dilimden kurtulmak için aksatamaz hale gelirdi.

Allah ne bana ne sevdiğime, ne hayatımda olan olmayan birine, kimseye yaşatmasın.

Hani olur da başkasını mı sevdi? Bir iki bağırır çağırırız biter. Bıraktı gitti mi, gitsin. Onun hayatında, benim hayatımda yeni insanlar mı oldu, unuttuk unutulduk mu tamamen, unutalım. Ama bir yerlerde nefes alsın be abi, bir şeylerle uğraşsın, mutsuzluğu sadece mutluluğun ne olduğunu hatırlayacak kadar duysun. Ama sağlık ne benden, ne ondan, ne kimseden eksilmesin Allah'ım.

kanser olmasa bir süre sonra '' eski sevgili '' olacağı için pek umursamam.