sebepsiz terkediş

çoğu zaman sebebi olmasına rağmen söylenilecek yürek olmadığı için sebepsizmiş süsü verilir.

terkedilen için sebepsizdir. halbuki terkeden için elbette ki bir sebebi vardır. dünyadaki herşeyin bir sebebi olduğu gibi...

böyle bir terkediş biçimi yoktur. elbet herşeyin vardır bir sebebi. eğer sebep açıklayamıyorsa terkeden kişi sevmiyordur yada istemiyordur.
(bkz: bana uzak allaha yakın)

sebepsiz olanı yoktur açıklama yapmak zorunda hissetmeyen yada sebepleri hazmedemeyen vardır.

sebebi vardır muhakkak;fakat terkedilenin empati yeteneği zayıfsa kendiyle yüzleşemediği zamanlarda haksızlığını örtbas etmek için savurduğu duygu halidir.

saygısızlıktır.

yaşanılan acı tatlı hatıraları bir kenara bırakalım, terkedilen kişi ile geçirilmiş zamanın hatrına bir sebep söylenmelidir. bu gibi bir durumda, terkedilen eğer gurur yaparsa "neden" diye sormaz, soramaz ve bir soru işareti kalır geriye gidenin ardından. ve "çok saygısız birisiymiş. ne bana ne kendine ne de bu ilişkiye saygısı yokmuş" sözleri.

çok isterdim, giderken herhangi bir bahane söylemesini. ama sanırım diyebileceği şey "sana olan sevgim bitti" olacaktı. e peki bir gecede mi biter sevgi denen şey? gece uyumadan seni seviyorum diyen kadın, ertesi gün neden sevmez ki? neden gider ki? bir gecede değişmeyeceğine göre, uzun süre sevmemiş, seviyormuş gibi yapmış belkide. kimbilebilir ki di mi?

bu nasıl bir veda, bu nasıl bir gidiş,
bir sebebi yok mu? sebepsiz mi bu terkediş?
sebep ararsın,ama nafile çırpınışlar.
boğazında düğüm,nefesin dar,beyninde düşünceler,
sana durmadan niye terkettim ben,niye terkedildim - der.

belki tek umut-sebepsiz terkeden sebepsiz döner.