bugün

ben vatanımı seviyorum. sabah gene burada uyanmak isterdim.
zaten baska yerde uyanmak isteseydim, cok sukur oraya gidebilirdim.
Ülkemi ben de seviyorum ve aidiyet bağım asla değişmez.
Ancak şu da bir gerçek ki şu hayata bir kez geliyoruz ve burada heba oluyoruz.

Tek kriterim; Avrupa Birliği üyesi herhangi bir ülke uyar. insana gerçekten değer verilen bir ülkede yaşamak isterim, ekonomisi de elbette biraz iyi olsun.

ABD bana hep Türkiye'nin büyük hali gibi geliyor.
Felsefi anlamda ab ile yan yana koyunca daha çok bize benziyor gibi.
Mültecilerin olmadığı bir Türkiye'de.

istanbul nüfusunun 2 milyonu geçmediği bir türkiye'de.

Tarım ve hayvancılık konusunda dünyada bir numara olan bir Türkiye'de.

Sanayisinin Marmara bölgesinden iç Anadolu bölgelerine alındığı bir Türkiye'de.

Demiryolu ulaşımının mevcut miktarın 50-100 kat artırıldığı bir türkiye'de.

Eğitim fakültelerine giriş puanlarının artırılıp, eğitim fakültelerindeki eğitim ve öğretimin güçlendirildiği ve akabinde mezunlarının daha nitelikli olduğu bir türkiye'de.

Var bizim de hayallerimiz.
Ülke değilde mekke'de kabe'de olmak isterdim.
Hırvatistan;

Dubrovnik.

Evet
türkiye (ve aynı zamanda pakistan'dan tutun, bir hat çekin; taaa fas'a kadar olan coğrafya) hariç neresi olursa...
ne dediniz?
evet, vatan haini ve nankörüm.
Hiçbir ortadoğu ülkesinde olmak istemezdim. Bunun vatanı sevmeyle hiçbir alakası yok. Herkes rahat yaşamak ister.