pedro paramo

muhte$em juan rulfo kitabı. bir kere elinize alındığında bırakılamayacak kitaplar vardır ya onlardan i$te; meksika'daki çökü$ün etik boyutuyla ilgilenen bir harika.
can yayınları'ndan. .

şu zamanda baskısı yapılmayan, sahaf sahaf dolaştıran kitaptır kendisi.

kitabı bulamayanlara müjde doğan kitap'tan geldi. 2012 ocak basımıyla şu sıralar raflarda kendisi.

kapağına bayıldığım için aldım meğer gelmiş geçmiş en iyi 100 eserden biriymiş kendisi. henüz bitmedi ama bitince tavsiye edebilitem yüksek.

“Yaşarken insana ayaklarını hareket ettirten yegane şey, öldüğünde bu ayakların onu farklı bir yere götürecekleri beklentisidir''

Kitabı okurken beynim allak bullak oldu. Alışılmış kronolojik sıraya uygun bir olay örgüsü yok ortada. Bu yüzden okuru çok yoruyor. Adeta juan Rulfo, kitabı ben yazdım ama sayın okur biraz zahmet et, boşlukları sen doldur havasıyla yazmış. Peki nedir okuru bu kadar yoran: Şuana ait bir şey okuduğun bir paragraf bitiyor ve bir bakıyorsun geçmişten bahsetmiş. Ölüler ve yaşayanlar birbirileriyle konuşuyor. Gerçek ve hayal iç içe geçmiş, hangisi gerçek hangisi hayal.
OKURA ÇOK iŞ DÜŞÜYOR.