karabasan

(bkz: kabasakal) gibi okudum ilk önce

bir gecede iki defa başıma gelen ve beni derinden sarsan şey.* * * *

sadece 10 dakikalık bölümünü izleyebilmeme rağmen beni gece boyunca uykusuz bırakan geberesice film. o kızı yatağın altına çektiğin an bittin benim için sen. senin yüzünden ayağımı yatağın sınırlarından hiç çıkartamadım pislik şey seni!

yemekten sonra direkt olarak uykuya dalınca karşılaşılması muhtemel varlık.

rem'den aniden çıkmayla oluşan vücut felci.

gece yarısı uyku esnasında yaşanan bir gerilim sonucunda aniden uyanma gibi fiziksel sonuçlara neden olan durum.

genelde kulaktan kulağa yayılan " gece göğsüme bişey bastırdı, bişey oturdu bağırdım çağırdım sesim soluğum çıkmadıı anam o neydi öyle " diye anlatılan okul sıralarında gençlerin din dersinden sora en çok konuştugu konulardan biri olup hiç yaşamadıgım yaşamakta istemicek oldugum bir durumdur.

En sık karşılaştığım bir durumdur,ama bunun karabasnla suyabasanla bir ilgisi yoktur.Diyelim çok uykun var alakasız bir saatte uyudun(mesela öğle 3 den akşam 8 e kadar),akşamleyin uyandığında uykunu almış olursun,gece yatamayacağını sanırsın ve hoppp birden üzerine bir ağırlık çöküverir,bu bazen yavaş yavaş aşağıya veya gökyüzüne doğru yükseliyormuşsun eylemi gösterir.görürsün ama konuşamazsın ve hareket edemezsin,sadece anın tadını çıkarırsın,uyanış kısmı aniden olur resmen zıplayarak uyanırsın.
Kimisine göre eğlenceli bir durumdur(benim için öyle).

kar üzerinde yürüme eylemini gerçekleştiren.

çok sık başıma gelen olaydır.
insan alışsada * yinede korku içinde uyanmaya çabalıyor
çoğunlukla uyanmaya çalışırken küfür ederim. *

dün gece biraz kitap okuduktan sonra ışığımı kapatıp yatağa uzandım. Kulağıma serdar ortaç'ın bir şarkısı çalıyordu. normalde rap ve yabancı haricinde hiç müzik dinlemediğim için yolda sokakta gezerken nakaratının kulağıma aşinalık kazandırdığı kadarıyla şarkıyı takip ediyordum bilmediğim yerlerini ise dinliyordum. birden odamda radyo veya benzeri müzik çalabilecek bir alet olmadığı geldi aklıma ve kafamı kaldırıp ay ışığının aydınlattığı kadarıyla odaya baktım. kafamı kaldırır kaldırmaz müzik sesi kesildi. herhalde gaipten sesler duyuyorum diye tiiye alarak kafamı tekrar yastığa koydum fakat bu sefer bugüne kadar hiç duymadığım bir şarkı gerçekten de çalıyordu yani gaipten falan duymuyordum. içime bir anda bir korku düştü ve anneme seslenmek için "anne, anneeeee!" diye bağırmak istedim ama sesim bir türlü çıkmıyordu. işte o anda "karabasan" denen şey olduğunu anladım ama anlamaz olaydım. Bunu anlamam ile beraber, tansiyonum düştüğü andaki gibi gözlerim karardı ve beynimde inanılmaz bir uğultu ile beraber tarif edemeyeceğim bir his oluştu. resmen altıma sıçacaktım. hemen "Euzübillahimineşşeytanirracim Bismillahirrahmanirrahim" diye 3-4 kez tekrarladım içimden. Hemen önce beynimdeki uyuşma geçti ve akabinde de sesimi bana geri bahşetti.

bu gece de ziyaretime geldi, beni yalnız bırakmadı sağolsun. Fakat bu gece müzik dinletisi yoktu. direk kafadan çöreklendi üstüme ama yine de o daha çökmeden önce anladım onun geldiğini nasıl olduysa. yine o olduğumu anlar anlamaz beynimde şimşekler çktırttı. ben yine bir gece önceki başarıya ulaşmış taktiğimi devreye soktum ve başladım "Euzübillahimineşşeytanirracim Bismillahirrahmanirrahim" diye tekrarlamaya. o da ne, bana mısın? demedi! Taktiğime karşı taktik geliştirmişti sanki. Hemen fatiha suresini okumaya başladım ve bir rahatlama geldi. "ohhhhhhhhh beee" demiştim ki tam, bir daha çöktü. fatiha, kevser ne bilirsem okumaya başladım yine bir rahatlama geldi ama bu sefer tedbiri elden bırakmadım ve 1 fatiha, 3de kulhü okudum.

ben 2-3 gün uyumadığım günlerde dahi en az yarım saat sağa-sola döner, uyumaya çalışırım. yani kafamı yastığa koyar koymaz rem uykusuna dalmam imkansız. ayrıca dünyadaki hiçkimsenin kafasını yastığa koyar koymaz uyuyabileceğini de sanmıyorum... bunun kesinlilkle uyku hali ile, rem uykusu ile bir alakası yoktu.

allahım ben bu gece nasıl uyuyacağım ya rabbim? 4,5 atıyorum. hatta 4,5 tan 5 bile olabilir...

geçen gece uyandığımda dizlerimden itibaren küçük ve yavaş adımlarla yürüyüp göğsüme kadar gelen, sonra birden yok olan şey kendisiydi sanırım.

uykudasınız ve uyanıyorsunuz. tam kalkmak istiyorsunuz başınızı kalkmak istediğiniz yöne çeviriyorsunuz odanın dışındaki diğer odanın kapısına çekiliyo ilginiz. ordan biri size el sallıyor, ama o biri yok sadece eli görüyorsunuz. o kadar gerçekçi ki, duvara vuran güneş ışığında gölgesi bile yansıyor duvara, sonra istemsiz bi şekilde gözler kapanıyor, köpeğinizin yatağınıza çıktığını hissediyorsunuz, yanınıza yatıyor ve onun üzerinizden geçmesiyle birlikte müthiş bir ağırlık hissediyorsunuz, hiç bir yeriniz kımıldamıyor, kımıldayamıyor, sonra köpeğin pati sesleri geliyor koridordan ve anlıyorsunuz ki yatağınızda yatan köpeğiniz değil, ve ardından nas, felak sureleri okumaya başlıyorsunuz ve ağırlık kalkıyor üstünüzden, ama sıcaklığı hala köpeğinizin yattığı yerde dokunuyorsunuz oraya yatağın diğer yerleri soğuk ama ne hikmetse orası sıcak, köpeğinize bakıyorsunuz acaba gerçekten o muydu diye ama köpeğiniz alt katta.

korkuttu beni bugün, bir de utanmadan el salladı.

o olaydan sonra * 4 gün boyunca annemle yattım.
(bkz: anne ko ko ko korkuyorum)

sebebi ne olursa olsun, olay anında kısmi felç geçiriyorsunuz. ilk defa lise yıllarımda yatılı okurken başıma gelmişti. daha sonra aradan geçen yaklaşık 13-14 yıldır ara sıra uğradı, uğruyor. hatta karabasan (ya da her neyse) başıma geleceğini öncesinden anlama kabiliyetine geldim. şöyle ki yarı uyanık haldeyken önce müthiş bir şekilde kulağım çınlamaya başlıyor, sanki bana alarm veriliyor. eğer çınlama anında uyuma pozisyonumu değiştirme gibi kendime ani müdahale yapmazsam, çınlama daha da artıyor ve her tarafım kilitleniyor (basma anı). işte bu anda sakin olmak gerekiyor, eğer kendinizi çok kasar ve hareket etmek için zorlarsanız, kısır bir döngüye giriyorsunuz. sakince bacaklarınızı, kollarınızı oynatmaya çalışın ama çok yavaş ve panik yapmadan, ancak bu şekilde korkusuz ve acı çekmeden kendinize gelebilirsiniz. dua okumak önceleri sık kullandığım bir metottu, faydasını da görmedim değil. Ama bence bu olay ruhani bir şey değil, tamamen yatma pozisyonunuz (uyku sırasında nefes almada zorlanmak) ve bilinçaltınızdaki düşüncelerden ibaret. En azından benim için önceden çok büyük bir problem olan bu olaydan korku değil, büyük bir heyecan zevk alıyorum, çünkü kilitlenme halinde, istediğim an açılma kabiliyetine eriştim. Haa, bu arada karabasan ve kabus birbirinden çok farklı şey, karabasanın basma anında bilincin kesinlikle yarımda olsa yerinde fakat kabus uyku halinde oluyor.

Siyahımsı gölgenin omuzlardan bastırarak , kalbe çötedenek oturup ruha tecavüz etmesi durumu olup , kişide 1 gün sersemlik hissi uyandırır. Gündüzleri ''Alayı gelsin'' , geceleri ''Ya gelirse.. Ah gece gelme gündüz gel!''dediğiniz gizil gölge şahsiyeti.

Mod: Rüyadayım. Evet. Allahümmesallialaa... Şimdi bağırayım! Bağıramam doğru karabasan da ses çıkmaz. Kafa atmayı denesem? Ha gayret kızım sesin çıkacak...

Uyanış: ''Bağırdım niye duymadınız!!!''

geçen banada geldi cebelleştik biraz kalkmaya çalıştım kalkamadım filan sonra bu gibi durumlarda hep dua oku derlerdi okuyayım bari dedim okudum okudum yok gitmiyor ee ama dedim senle mi uğraşcam gitmezsen gitme sen takıl burda ben uyucam dedim yattım uyudum sonra baktım gitmiş eğlenceli bence ama

(bkz: karabasma iz olur güzellerde naz olur)

dün akşam başıma gelen korkunç olaydı sanırsam. daha önceleri de yaşamadım değil ama böylesini ilk kez gördüm. olay şöyle cereyan etti efendim: dün gündüz uykusuna yattığımdan pek fazla uykum gelmemişti. akşam vakti sözlükte biraz takıldıktan sonra siyaset meydanına bir göz atıyım dedim. sonra o da pek sarmadı artık uyuyım madem dedim televizyonu kapadım.(tabi bu esnada evdeki herkes 2. rüyasındaydı) rutin gece duamı yaptım.(dün akşam ekstradan naz-felak da okumuştum ama) dön sağ dön sol derken uykuya dalayazdım. tam o esnada daha öncekiler gibi uyku-uyanıklık arası vaziyete büründüm. sesim çıkmıyo, elim ayağım oynamıyo. bu bildiğim bi durum olduğundan paniğe kapılmadım dua etmeye başladım. neyse zar zor uyandım. ama 2 kere daha oldu. asıl olay biraz sonra yaşandı. yine bu uyku-uyanıklık anında daha önce hiç duymadığım * başımda bana bişiler söylüyo. ne dediğini anlamaya fırsat vermeden kendimi nasıl uykudan uyandırıp annemlerin yanına depar attığımı bilemem. hala üç kişiyiz efendim ben yusuf yusuf. sorunsa bu akşam nasıl uyuyacağımdır.

(bkz: amını yamulttuğum)

uyutmadı gitti arkadaş.

yemek yemeyle çok alakalıdır. uyku ile yemek arası minumum 4 saat olmalı. akşam yemeği ağır yağlı olmamalıdır. tıka basa yenmemelidr.

evde tek başına kaldığım bugünlerde beni bularak kısa da olsa tatlı bir heyecan yaşamamı sağlayan şey.

tamamen tıbbi bir olay olan uyku felcinin halk arasında bilinen adı. Çok zevklidir.

yaşamadan bilinmez türden bir olaydır, halk arasında ki adı karabasandır ve tıbbi adı uyku felcidir.

ne kadar inançlı biri olunsa da bilimsel açıklaması okunduğu taktirde eminim ki anlanılacaktır.
(bkz: uyku felci)