bugün

kendi kendine konuşmak en bilinen tarifidir, evde yanlız yaşayan bir insan için normal , psikolojiden zerre kadar haberdar olmayıp yanlızlık hakkında deneyim yaşamamışlara göre ise delirmeye dalalettir.
büyüdükçe sorunlar artar ve anlatacak kişi sayısı gitgide azalır bu sorunsalı çözmenin en iyi yolu içinden sürekli gelen o sese kulak verip ardından derin muhabbetelere girmektir.
(bkz: konuş konuş nere kadar)
"başım ağrıyor artık yeter sus!" deseniz de sizi takmaz devam eder...
duşta başıma gelmiş sorun ? ulan susmuyorda ne geveze bir iç ses, ben diyorum 'işe geç kalıcam hemen çıkmam lazım duştan' o diyor 'lan suda süper ha akşama kadar kalırım burda', yolu düşünüyorum geçecek zamanı düşünüyorum o bana karşı mağazada ki kızın kalçasından bahsediyor? zordur zira bazı iç sesler ummadığınız laflar eder ! hayır insan iç sesiyle küfürleşir mi demeyin hiç oluyor öyle şeyler.
(bkz: yaran ic sesler)
stres atma yöntemi. karşındakine söylemek istediklerini içinden geçirip, cevap alıp rahatlamak. bazen öyle inandırıcı olur ki lan ben bunu gerçekte söyledim mi diye düşünürsün.
her sınava girdiğim zaman kalemi elime aldığımda içimden bir ses neden az çalıştın der. ben de sen çok biliyorsun tarzında iç sesimle polemiğe girer ve sınav süresince kendimden geçerim.
bazen korkutucu olabilen diyalog türüdür.

ali rıza beyden sonra kendine gelemeyen iç ses:x
ben: ben.

x: yağmur mu yağıyo acıktım mı ne
ben: banane kardeşim nasıl bir bağlantı mantığın var.

x: bende olmasam yalnızsın farkettiysen al amk duvarla konuş, peki sustum ben hadi bakalım.

ben: nolur gitme.

x: serdar ortaç vari yalvaraaksın bitch!

ben: ilahi sen. yani ben. hadi yemek yiyelim. yağmurda yağıyo ya acıktım mı ne.

x :beni benden alırsan seni sana bırakmam.akıllı ol aç yemek sepeti olcaktı orda.

ben: peki.
çoğu zaman diyalogdan ziyade monolog olarak gelişip sonlanan konuşmadır.
o bişeyler söyler, yanıt alamaz akabinde çoğu kere haklı çıkar, seslenirim bu kez cevap vermez.
böyle kısır bir muhabbetimiz var.
iç sesimle arkadaş gibiyizdir. benimle aynı fikirleri taşıyan bi kankam olması ne güzel değil mi
- sigara mı içsem?

- bugün çok içtim ya

(o sırada bugün ne giysem açıktır)

- kadının kıyafeti gerçekten iğrenç.

- aslında o kadar da fena değil, yazık ya...

- çakmak nerede.

- oynamaya başladı bunlar iyice delirmişler

- izlemeseydim o zaman sanki zorla izletiyorlar ya!

- kültablası nerde.

- annemi aramayı unuttum

- karnım acıktı

- evde domates kalmadı, yemem o zaman.

- tamam da neden aramadı şimdi bu.

- ciğerim yandı ya sigaradan

- iç sesimle konuşmamı yazmaya devam edersem akıl sağlığımdan şüphe ederler mi dersin?
- ...
-
- bugün nassın cannım?
+sağlığına duacıyım ablam.
o benden çok konuşuyor. kıskanıyorum çoğu zaman. bak duydu şımardı hemen.
dış sesleri susturabildiğinde gerçekleşen hadise.
Sürekli yaptığım muhabbettir...
o olmasa yalnızlıktan geberebiliriz.çoğu zaman bize akıl veren sestir uymakta fayda.
kendi kendine konuşmak düşünme ve algılamayı geliştirir.

ps: bilim insanlarının yalancısıyım hacı.
saçmalıktır.
bazen rahatlatır çünkü konuşma sonunda anlaşmaya varmışsınızdır. ama kararsız kaldığınızda anlaşamadığınız da resmen bir iç çatışmaya döner. ve içinizdeki o ibne ses sürekli o çözemediğiniz mevzuyu getirir önünüze defalarca ısıtılmış bir yemek gibi. her defasında daha iğrençleşir durum.
Hayat kısa mutlu olmaya bak.
bazen sinir bozucudur, bizden daha mantıklı olduğu için acı konuşur. tabi ki gerçekler rahatsız eder.
canının dahada sıkılmasına sebep olur ama yararlıdır.
konuşmak yetmez bazen söyleneni dikkate almak da gereklidir. çünkü genelde iç ses doğruyu söyler.
iç ses : o seviyo.
dış ses : s.ktir ulan.
iç ses : peki, sevmiyo.
dış ses : s.ktir ulan.

böyle de bir dostane sohbettir.
Genelde bizden daha mantıklı ve daha hoş konuşur ayrıca daha da düşüncelidir bu yüzden gerilmemize neden olur, sinir bozar. Yalnızlığı tam anlamıyla tatmış kişiler için olağan ve sevimli bir durumdur. Dışarıda sizi anlamayan o kadar çok kişi vardır ki yavaş yavaş içinize yönelirsiniz ve mutluluğu bu seste ararsınız. Ne kadar doğru olduğu tartışılır çünkü git gide yalnızlaşmaya, başkalarıyla birlikteyken onlarla konuşmak yerine iç ses ile konuşmaya başlarsınız ve özenle çevrenize bir duvar örersiniz, korunmak istersiniz belki de ama unutulmamalıdır ki kötü hissetmek, hiçbir şey hissetmemekten daha iyidir. insanız insan bu kadar basit işte mükemmel olmak zorunda değiliz hatalarımızla varız, iç sesimizle, dışarıdaki insanlarla birlikte varız.