intihar eden insanlar

genellikle hayattan hiçbir beklentisi kalmamış ve kendini yalnız hisseden bir ruh halinde oldukları için görüldüklerinde ilgi ve şevkat gösterilerek onları kendinize ve tabii ki hayata bağlayabileceğiniz insanlardır. böyle insanlara acımak insancıl bir içgüdüdür. ancak acıyıp yardım etmek insanlıktır.

Ölmek için boğaziçi köprüsünü tercih edenlerini sikmek farz olan insanlar. En az altı yedi saat istanbul trafiğini arapsaçına çeviriyorlar. Ne hakkın var lan buna, illa öleceksen git fareler gibi evinin bir köşesinde öl.

Bir anlık gazla Ömür boyu cehennemde kalıcak insanlar...

Edit:ne çok intihar sempatizanı varmış eksilere bak Yaa.

muhtemelen bu başlığı okuyamayan kitle. yakını intihar eden insanlar var böyle başlıklar bu saatlerde gündeme taşımayın. nasıl bir acı olduğunu yaşamayan bilemez...

Akıllara kazınan mehtap zenginin intihar videosudur.

normal değillerdir.. psikoloji nakavt.

(bkz: acizlik)

Bazıları; Her ölümden birileri sorumluyken, 'Ölümümden kimse sorumlu değil' notuyla giden insanlardır.
Rahmetle diyelim.

(bkz: Mehmet Pişkin)
(bkz: mehtap zengin)

Benim 20 yıllık arkadaşım intihar etti nedeni ise borç çok kolaya kaçtı insan mücadele etmeli ilk golü yiyince yenilgiyi kabul etmemeli.

erken karar vermiş insanlar. her zaman bir çıkar yol bulunur. zaten ömür kısa ve su gibi akıp gidiyor ellerimizin arasından, o yüzden her şeye rağmen hayat yaşamaya değer.

Daha 1-2 sene önce abimin çok yakın arkadaşı intihar etmişti, sevdiği kızla ayrılmışlar babası yüzünden, daha önce de intihar etmeyi denemiş, durdurmuşlar falan hatta inançlı bir çocuktu. insan üzülüyor gerçekten. Genelde Bipolar bozukluğu olanlar etse de başka türlü edenler de çok fazla.

Geriye bir enkaz birakirlar.

Bazen çok haklılilar. ama bazen.

dayımdır. kendisi ailenin neşe kaynağıydı bir gün aniden ölüm haberini aldık. çok iyi hatırlıyorum 6 yaşındayım teyzemin koltuğa yığılışını,annemin çığlığını ve benim diz çöküp ağlamaya başlamamı. o gittikten sonra aile de bir daha aile olmadı zaten.

dayım öldükten sonra annem de çok değişti. uzun bir süre ağlama krizleri,asla gülmeyen bir yüzü vardı. mesela annem hala nazan öncel'in gitme kal bu şehirde şarkısını dinleyemez. her duyduğunda hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlar.
çok zor bir karar intihar etmek. kendi kararınla hayatını sonlandırmak bilmiyorum hak veriyor muyum? yoksa bencillik olarak mı görüyorum?bu konuda bir fikir üretemiyorum...
intihar kendi tercihiydi ama geride yıkılmış ve bir daha toparlanamayan bir aile bıraktı...

"ay karanlık hep karanlık
yüzün bize döner oldu
bir ihtimal daha vardı
felaket oldu"

Nasıl cesaret ettiklerine bir türlü anlam veremediğim insanlardır.

büyük bir erdem sahibi insanlardır. yaptıkları yürek ister.

çözüm gibi değil gibi.

2 kısıma ayrılırlar.

-Hayatın anlamını ve gizemini çözmüş ve bunu uygulama cesaretinde olanlar.

-Hayatın, kişinin hak etmediği veya kaldıramayacağı bir olayı yaşattığı için, verilen hediyeyi kullanmış kişi.
bir nevi acil durum butonu.

Keşke birileri dokunabilseydi ruhlarına da yapmasalardı derim her hatırladığımda. Keşke her birine erişebilsem de tutabilsem ellerinden. Kim olursa olsun, nasıl bir insan olursa olsun, kaç yaşında olursa olsun, kimse intihar edecek kadar yalnız kalmamalı.

Bunun bir de felç sakat kalanları var. Ölene kadar pişmanlıklarını yaşarlar.

her ne olursa olsun intiharı çok yanlış bulan birisiyim. Eğer hayatta canını sıkanlar varsa yaşamak ve başarmak için daha da hırslanmalıyız.

Doğal seleksiyon ile elenen kişilerdir. Üzülmek manasız böyle kişilere.

cinnet gecirip etrafımdakileri doğramak beni hep daha cok cezbetmistir.

aylarca aynı ortamı paylaştığım arkadaşım bir kaç ay önce intihar etti. boş boş düşündüm neden, nasıl yaptı diye..