bugün

aslında birbirlerini çok sevdikleri için bir barışıp bir küsen, birbirleri için dünyadaki her şeyden vazgeçebilecek sevgililerin birbirlerine söyledikleri söz.gel demek ne kadar sıcak, melek saflığında, bebek kokuluğundaysa, git demek, hele ki söyleyenin içi yanıyorsa, bir anlık sinir anında, gurur sonucunda söyleniyorsa, söyleyenin canını duyandan bile daha çok acıtacak sözdür.bazen git dese de sevgili, onun o ellerine sımsıkı sarılıp, güzel yüzünden öpmek gerekir,gitmemek gerekir.bir ilişkide iki taraf birbirini gerçekten seviyorsa, söylenenlerin bir yere kadar önemi vardır, önemli olan yaşananların derinliğidir.
karşıdakini köpeğe çevirmeye çalışan söylem.
(bkz: elma dersem cik armut dersem cikma)
şaşkın filminde duymuştum ilk kez. çok hoşuma gitmişti bu söz. filme göre şair söylemiş bunu ama hangi şair bir türlü bulamadım.
özdemir asaf'ın harika şiirlerinden bir tanesi.