bugün

evden defolup gitme eylemi.

görsel
Sakin ol
Tuhaf bir duygu bu biliyor musunuz. Çoğumuza oluyordur bir an geliyor evde ne zaman gideceğim bu amına kodumun evinden? Sikerim artık gitmek istiyorum bıktım. Gibi düşünceler dönüp dolaşıyor. Ama bazı anlar geliyor gitmek istemiyorsunuz. Özleyeceğinizi biliyorsunuz.
Aslolan ne biliyor musunuz duygularımızı orospuya çevirdiler. Değer görmüyoruz. Belki bizde değer göstermiyoruz. Şu an kalksam size 1 çanta dolusu altın versem sabaha kadar o çantayı götünüz gibi korursunuz. Ne götü amk götünüzün kesilmesine razı olursunuz yinede çantaya dokundurtmazsınız. Aksini iddia eden kırıktır. Heh işte bunun yüzde biri kadar duyguyu annenize, babanıza, metrobüste bir gence, yolda bir yaşlıya, esnafa, müşteriye, patrona, çalışana kısacası insana gösteriyor muyuz?
Göstermiyoruz tabiki. Pek nadir. Pek az zaman. Ee tuvalet kağıdını düşünün "ayy tuvalet kağıdını yavaş çekeyim zarar görmesin" demezsiniz heralde lapp diye çekip çıkarırsınız neden? çünkü tuvalet kağıdının bir değeri yok. Canlı cansız nesne ayrımı olarak görmeyin değer kapsamında düşünün. işte tuvalet kağıdı örneği gibi insanada aynı kafayla yaklaşınca bu sefer birbirini kırmalar, üzülmeler, depresyonlar, ihanetler, cinayetler, hayal kırıklıkları ve vedalar gerçekleşiyor.
Keşke biraz düşünseniz.
Aile evi kürkçü dükkanı gibidir, gün olur devran döner, o evde buluverirsiniz kendinizi, o yüzdendir ki sektire sektire çıkmayın o evden.
, ki dönmeye yüzünüz olsun.
Bir tavsiye.