erkek şairlerin kadın şairlerden çok olması

şiirlerin kadınlara yazılmasından kaynaklanır.

şair olabilmek için etkilenmek, hissetmek gerekir.

etkilenebilmek için de eser.

erkeklerin önünde anlatabilecekleri muhteşem bir eser duruyor. bırakalım da şair olsunlar.

bir kadını düşünmenin, bir erkeği düşünmekten çok daha güzel olduğu gerçeği.

can yücel: cy öğrenci:ö

ö: üstat neden sizin gibi şairler hep biz erkeklerden çıkıyor neden bayan şairlerimiz çok değil?
cy: ne biliyim lan sikimizle mi yazıyoruz şiirleri.

edit: ben elle yazıyorum.

edit2: milli takımı tutuyorum. *

uğruna şiirler yazılacak, dağlar delinecek, çöllere düşülecek tiynette erkek olmamasından veya pek az sayıda olmasından * kaynaklanabilir durumdur.

elif şafak bunu bir yazısında şöyle açıklamıştır:
--spoiler--
Kendine ait bir oda



Virginia Woolf, Kendine Ait Bir Oda'da, Shakespeare'in kız kardeşi olarak tanıttığı hayali bir kadın kurgular. Bir de isim takar ona: Judith.

Diyelim ki bu Judith, en az ağabeyi Shakespeare kadar yazmaya meraklı ve gene en az onun kadar yeteneklidir. Peki acaba onun gibi yazarlık yapmaya, hayatını yazıya adamaya muvaffak olabilir mi? Çok büyük ihtimalle hayır, der Woolf sebeplerini uzun uzun açarak.

Hayır, çünkü içinde yaşadığımız toplumun kadınlara sunduğu şartlar ve kurallar ile erkeklere sundukları aynı değildir. Judith şöyle yetenekli, böyle yaratıcı olsun fark etmez, asla Shakespeare olamaz. Zaten kadınlardan beklenilen munis eş-başarılı ev hanımı-vefakâr anne üçlü rol kalıbı içinde böyle bir hareket alanı bulamayacaktır. Her şeyden evvel yazmaya vakit ayıramayacaktır. Gün boyu yemek, temizlik, alışveriş, ütü, çocuk ve bebek bakımı, kocanın istekleri, kaynananın beklentileri, ailevi ve sosyal yükümlülükler.. derken zaman akıp gidecektir avuçlarından. Kendi kendisiyle baş başa kalabildiği nadir anlarda da yorgunluktan sızıp kalacaktır bir kenarda. Nasıl yazsın? Ne zaman yazsın?

Daha baştan itibaren bir erkek olarak Shakespeare sağlanan olanaklar kardeşi Judith'ten esirgenecektir. Kız çocuklarının erkek çocuklar gibi ya da onlar kadar okumaya teşvik edilmediği, erkenden evlendirildiği ve en büyük işlevlerinin evvela kocalarına karılık etmek sonra da çocuklarına annelik etmek olduğunun öğretildiği bu dünyada, kadın yazarlar maça zaten beş-sıfır yenik başlarlar.

Osmanlı ve Cumhuriyet tarihi boyunca Judith gibi kaç kadın vardı acaba? Şair ya da yazar olabilecekken olamayan, yazabilecekken yazamayan Eserlerini bir sır gibi kendine saklayan. Kabiliyetleri çekmecelerde, sandıklarda, kilerlerde saklanan ve gene oralarda çürüyen, heba olan… Namık Kemal'in 1872'de ibret'te yazdığı ve Osmanlı aile yapısını incelediği makalesinde dediği gibi, daha kendileri çocukken çocuk sahibi olur kızlar. Ellerindeki oyuncak bebeklerin yerini sahici bebekler alıverir.

Kadınlar ancak doğal vazifelerini aksatmadıkları ölçüde başka işlere soyunabilirler. Bu mantık uyarınca, Osmanlı'nın son dönem şeyhülislamlarından Musa Kazım'ın Hürriyet-Mutasavvat (Özgürlük-Eşitlik) başlıklı yazısında nasihat buyurduğu gibi, kadınların belli bir noktadan sonra eğitime ihtiyaçları yoktur. Okula gönderilmeleri gerekmez. Zira gereğinden fazla eğitim alırlarsa doğal vazifelerini ihmal edeceklerdir.

Aynı dar zihniyet yüzünden Fatma Aliye gibi müthiş bir yazar dahi yazı dünyasında birbiri ardına engellere takıldı. Fatma Aliye gibi son derece kabiliyetli bir yazarın evlendikten sonra geleneksel kadınlık kalıpları içine hapsedildiğini, hatta roman okumasına dahi izin verilmediğini görmek etrafındakileri, bilhassa Ahmed Midhat'ı yakından sarstı. Midhat, Fatma Aliye'nin yaşadıklarından esinlenerek, erkek kılığında dolaşan ve Acemi Ali diye anılan, ama asıl ismi Ulviye olan bir kadın karakter yarattı. Ancak erkek kılığına girince hareket imkânı bulan bir kadın yazar.

O günden bugüne çok şey değişti elbette. Ama değişmeyen bir kural var: Erkek yazarlar evvela yazar olarak algılanırlar, sonra erkek kadın yazarlar ise evvela kadın, sonra yazar.



29.07.2007
--spoiler--

"baktım aşk dizesi ayakta duramıyor
kadın adına da söylenmemişse"

Cemal Süreya

terkedilen erkeklerin, terkedilen kadınlardan fazla olmasıyla ilişkilendirilebilecek olgudur.

söyleyen yücedir, söyletenden ötürü... yine kadının başarısıdır, çünkü o yazmaz yazdırır...

Kadınların yüksek egolarından kaynaklanır.
''uğruna şiir yazılacak erkek olmamasından' diyen bir kadın zaten kendinden başka hiç kimseyi umursamaz doğal olarak sen bu kadından şiir yazmasını bekleyemezsin. yazsa yazsa kendine yazar.
bkz: görsel

şiir yazmak icin önce hissetmek gerekir..
(bkz: hissettiren adam vardı da biz mi yazmadık)

kadınların şiir, erkeklerin şair olmasındandır. kadınlar başlı başına kelimeler, cümleler, kafiyeler, benzetmeler ve sevda dolu dişi varlıklardır. bu da onları şiir yazan değil uğruna şiir yazılan kişier yapar.

biri ve diğeri meselesi...

biri rüzgarda savrulandır
diğeri rüzgardır savuran
birinin omzu geniştir
diğerinin başı küçüktür

birinin aşkı müptezel
diğeri eşsiz bir güzel

diğeri olmadan biri benzer ölüye
birinin varlığı diğerine hediye
ikisine ayrı üflemiştir ruhundan tanrı
biri sevsin, diğeri sevilsin diye...

biri saipsiz

Feministlerin pekte hoşlanmadığı bir başka durumdur. Sizde çalışın sizde yapın kardeşim.

Kadınlara duygularını saklamak,ilk adımı erkeğin atması gerektiği ve bunun gibi birçok saklanma yolu öğretilmiştir.Erkeklerden daha çok duygularıyla yaşayan kadınların,erkeklere oranla daha az olmaları bundan kaynaklanır.Duygularını anlatan,aşkını,düşündüklerini anlatan kadınlara toplumun yakıştırmış olduğu yaftalar,kadınların bırakın yazmak,konuşurken bile çekingen olmalarına sebep olmuştur.

erkeklerin çoğu konu da olduğu gibi sanatta da kadınlardan iyi olmasının kanıtıdır.