bugün

hegel'in idealizmine diyalektik idealizm denir.

hegel, tarihin ve düşüncenin diyalektik bir süreç içinde geliştiğini savunmuş, dinden siyasete, mantıktan estetiğe kadar bütün alanlar için geçerli gördüğü bu sürecin mutlak tin'e ya da zihne (geist) varılmasıyla son bulacağını ileri sürmüştür. düşüncenin özünde gerçeğin ancak bir bütün olarak kavranabileceği yatar. diyalektik, görünürdeki bütün farklılıkların birliğe kavuştuğu metafizik bir süreç mutlak ise, var olan her şeyi kendinde toplayandır.
(bkz: diyalektik materyalizm)
hegel in savunduğu felsefe. aslen ilahiyatçı olan hegel evrendeki herşeyin görünen ve duygularla hissedilebilen her türlü fenomenin evrensel üstün akıl olan "tin"in bir açılımı olduğunu, dolayısıyla fiziksel ve metafiziksel hiçbir kaidenin çakışmayacağını savunur.
diyalektik materyalizm'in fizik mi metafizik mi sorusunun çıkmazına düşmeden yol alabileceğiniz düşünce sistemi. birbirinin alternatifi değil tamamlayıcısı olduğunu söyler.